Albanië uit, Montenegro door, Kroatië in.

Woensdag 22 augustus: Montenegro

We zijn klaarwakker en voelen ons niet op ons gemak. Wegwezen hier. Tegen 6u00 passeren we Vlora waar we Ignacio in alle vroegte afzetten.. Sanne en ik gaan weer met z’n 2en verder.. Precies op tijd (10u30) zijn we in Shkodra om de auto in te leveren! De ‘vriendelijke’ receptioniste probeert ons af te zetten door de auto overvol te tanken en net te doen of die kras op de auto nieuw was. Echter Sanne was haar te slim af; zij had óók vooraf foto’s genomen en zo konden we het tegendeel bewijzen.

Over 5 dagen gaat onze vlucht. En we hebben nog 5 landen te gaan: Montenegro, Kroatië, Bosnie Herzegovina, Slovenië en Italië. Dus het is hoog tijd om Albanië gedag te zeggen… Met ons laatste Albanese Lekes nemen we de taxi naar het perfecte punt om naar Montenegro te liften. Als we nog met de duim omhoog een klein stukje lopen, stopt er al een auto en kunnen we mee: wauw, das snel! 2 Albanese mannen en een vrouw nemen ons mee in de hun grote BMW en we scheuren met een noodvaart Albanië uit. Ons adrenalineniveau op peil brengend.. TOT we bij de grens in een enorme file van Duitsers en Italianen terecht komen… Maarrrr geen gemaar: onze ‘chauffeur’ gaat er spookrijdend aan voorbij, geeft wat geld bij de veiligheidscontrole en de paspoorten bij de douane af en binnen no time zijn we de grens over; al die andere toeristen achterlatend…

Desi, Freddie en Bennie gaan om de week een wknd naar Budva, Montenegro; even ontspannen in het ****hotel vol met rijke Albanezen en Italianen. Daar aangekomen gaan we nog ff drankje doen. Drankje wordt genieten op het strand, zwemmen, kaarten, ezelen en ons verbazen over het gehalte aan siliconen op dit strand…. Kan je nagaan hoe men opkeek toen we met de backpacks binnen kwamen…!

Sanne en ik hadden toch echt het plan vandaag Montenegro te passeren en door te gaan naar Kroatië. We zijn nog geen 100km verder! Maar op de één of andere manier wordt van ons verwacht dat we hier blijven..? Strand wordt douchen en uit eten. Te laat om te liften. We kaarten het aan. “Jullie blijven toch gewoon? We hoeven geen kamer à €200,- te boeken; er is genoeg ruimte bij ons in de kamers.” Eh… He ja dat balkon is best groot! En wij hebben nog steeds 3 luchtbedden… Dus we gaan ook nog maar mee het casino in; waar we netjes gekleed nog steeds opvallen… We doen nog even een poging geld voor een eigen kamer te winnen, maar helaas.

Als het bedtijd is, is het blazen geblazen en vallen we al snel op het balkon in slaap. Midden in de nacht worden we wakker omdat de anderen terug zijn en hard wordt gesnurkt. Ik blijk op de grond te liggen: luchtbed lek. Gelukkig hadden we nog een reserve :). Sanne blaast mijn luchtbed op, ik gooi het balkondeur verder dicht en zo slapen we verder op het balkon, onder de sterrenhemel en ‘in’ een ****hotel… Ook weer eens iets nieuws…


Donderdag 23 augustus: Liften...

We willen z.s.m. de weg op. Met broodjes in de handen en de duim omhoog wachten we in de brandende zon op de lift die ons naar Kroatië brengt. Na een half uur stopt een man: “hier staan jullie niet goed, ik breng jullie de stad uit!” Deze Italiaan blijkt een (voormalig) bekende zanger: Giovanni Batista. Om ons te overtuigen van zijn zangkunsten zet hij zijn muziek op en zingt uit volle borst mee! Fantastico! Als hij ons even later afzet geeft hij ons zijn cd en posters.. Super leuk, maar tot onze schaamte moeten we toegeven de posters uit nood als liftbord te hebben ingezet…

Bij de volgende lift zaten wij IN de auto, maar de tassen achterop op kratten te stuiteren. Het hielp ons ook een stuk op weg, maar eigenlijk verder van het pad af: naar een veel te rustige afslag… Na lang wachten stopte er toch een auto. 3 Albanese mannen. Onze afspraak was: niet bij 3 mannen in de auto stappen. Maar we zijn zo blij dat er een auto stopt dat we de regels voor het gemak vergeten. Onderweg hebben we binnen notime de grootste lol: ZIJ zijn onderweg naar Nederland. Wij (nog) niet. Onze ‘wegenkaart’ bestaat uit een bladzijde uit een boekje en een googlemaps uitdraai met 1000km kuststrook erop. HUN kaartje is nog kleiner en met minder details. Dus wíj wijzen de weg… :). Als we ze beter leren kennen blijken het criminelen. En niet zomaar. De één had in NL vast gezeten vanwege drugs… de ander had in Griekenland vast gezeten ivm moord…. Nou valt er nog te discussiëren wie gevaarlijker was; want diegene die voor drugs had vastgezeten zat een tijd bij Holleeder in de cel….!

Maar no worries: de moordenaar was allang blij dat hij na 17 jaar vrij was (op z’n 36e!!) en doet dus geen vlieg meer kwaad… de ander was zo open dat hij vast ook van zijn fouten had geleerd… anyway wij vermaakten ons prima! Nog even met de boot een meer oversteken en weer uren voor de volgende douane in de file staan… Ik zat voor de zekerheid wel voorin, want bij de grens was dat beter… Toen we eindelijk bij de douane kwamen werden we flink ondervraagd, moest de kofferbak open, de paspoorten en voldoende cash geshowd worden. Van dat cash snapte ik niets. Maar de bankpassen van Albanezen blijken niet overal te gebruiken en dus dient er voldoende cash te worden overlegt… Dat we van de mannen moesten zeggen dat we onderweg waren naar Italië zal wel een andere reden hebben. Maar ja, wij waren op zich wel echt allemaal onderweg naar Italië…

Als we eindelijk de grens over zijn, gebeurt er een (ernstig) ongeluk en staan we weer vast. We moeten een alternatieve route nemen en gaan ook in Kroatië offroad… Uren later zijn we maar 200km verder maar tevens op bestemming: Dubrovnik!

Het lijkt een gewoonte te worden; we gaan met elkaar wat drinken en eten. Als zij erop staan de rekening te betalen, vragen we wéér waarom. En dan leren we (NA Albanië) een belangrijke Albanese regel kennen..: in Albanië betaalt een man ALTIJD de rekening voor een vrouw…. Aha….

Na wat jumpingpics nemen we afscheid. Het wordt al donker als we weer eens op zoek moeten naar een hotel. Het is hier vreselijk toeristisch dus het duurt even voordat we ingecheckt zijn. Met €55,- per kamer is het hier 10x zo duur. Maar dit is Dubrovnik: de duurste plaats van Kroatië.