Kroatië

Vrijdag 24 augustus: Dubrovnik

Jeeeemig wat een toeristen!! Dat zijn we niet gewend. En leuk is anders! Maar Dubrovnik is mooi; prachtig zelfs en dus trekt het veel toeristen aan. Dubrovnik oftewel Ragusa is een oude stad die omringt is door een verdedigingsmuur van bijna 2 km en met her en der een toren of vestingwerk. Daarbinnen ligt één van de mooiste barokstraten ter wereld (zeggen ze). Rondom de muren is de helderblauwe zee; een fraai gezicht. En iets te aantrekkelijk; dus we besluiten al snel het rondje stad te eindigen op het strand.

Op het strand aangekomen is het TE druk; hutje mutje staan de parasolletjes tussen de steentjes. We koelen de voeten af en rennen maar snel weer weg. Bij het infocenter vragen we om een rustiger strand. Dus even later zitten we in de bus. Maar overal is het bommetje vol. Het is inmiddels al einde middag, dus we vinden alsnog een plekje op de rotsen. Het water is warm, maar verkoelend. Heerlijk vertoeven hier! Even ontspannen van het snelle reizen…

Terugdenkend aan het liften, zijn we echt nog niet afgeschrikt. Dus als we terug willen, staan we bij de bushalte met de duim omhoog. Sneller dan de bus stopt er een auto met locals. De specialisten voor het aanwijzen van een goed –non toeristisch- restaurant. En inderdaad: we eindigen bij een top restaurant; locatie top; eten top; prijs-kwaliteit top; echter één ding ontbrak: verlichting… Ook hier ontstond een stroomstoring toen we net op het terras plaatsnamen! Maar dat was wel weer grappig en sfeervol. Bovendien was er voor de keuken een noodaggregaat en was de wc voorzien van kaarsjes :). Nog even een -city by night- wandeling en dan is het tijd voor een planning voor de dag van morgen.


Zaterdag 25 augustus: Zadar

Eén dag rust, betekent daarna weer door. We moeten eerst heel wat trappen beklimmen met onze rugtassen à 15kg, maar dan staan we wel op de doorgaande route naar het Noorden. We hadden binnen een half uur een lift. Gelukkig maar want de hitte was onaangenaam en Sanne voelde zich al niet zo lekker en trappen lopen en de hitte waren niet bepaald bevorderlijk…

Vandaag willen we door naar Zadar: 350km Noordelijker.We liften mee met een Frans stel die via een liftwebsite continu lifters ophaalt en afzet, terwijl ze zelf van Montenegro naar Frankrijk rijden. Zij gaan ook naar Zadar, maar hebben een liftafspraak bij Split, dus tot daar kunnen we mee. Dat is wel 200km verder en op de route dus geweldig. Onderweg hebben we een paar vertragingen. We moeten namelijk 2x de grens over om in Kroatië te blijven. Bosnië Herzegovina heeft een klein stukje kust om toegang tot de zee te hebben en dus rijden we maar liefst 10km door Bosnië, wauw, check in de box, weer een land ‘gezien’!

Terug in Kroatië worden we aangehouden door de politie: we reden 20km te hard. Of we even een boete willen betalen. De Fransen willen de discussie aangaan. Ze hebben niet het volledige bedrag in Kuna’s (Kroatische eenheid) bij hun. Volgens de politie kunnen ze in het volgende dorp pinnen. Maar Xavier eist dan wel een officiële boete en geen kladje.. Waarop de politie uiteindelijk reageert met: “Het is goed mijn vriend, rijd maar door”. En zo kan het dus ook. In Kroatië…

We rijden steeds op tolwegen en worden bij een tolgrens afgezet als het stel naar Split rijdt. Wij zitten dan nog mooi op de route naar Zadar. Hier bij de tol blijkt het wel verboden te liften. Maar wij hebben geen keuze meer en de politie die veelvuldig langsrijdt zegt er niets van… Sanne zit in de schaduw, ik in de volle zon bruin te worden en met het liftbord omhoog. De eerste auto die stapt is helaas het stel Fransen met de 2 andere lifters achterin….

De volgende lift brengt ons naar een tankstation en vanaf daar kunnen we met 2 mannen mee naar Zadar. Zij kennen hier echter de weg niet en zo zien we de buitenring van de stad meer dan we uiteindelijk het centrum kunnen zien.. Uiteindelijk eindigen we bij een druk jongerenhostel. Vanaf waar we maar een rustig appartement zoeken… Bijna elke inwoner verhuurt een kamer gedurende de zomer. Maar ze zijn dan ook veelal volgeboekt. We treffen toch een leuk appartementje waarbij we sterke drank aangeboden krijgen als ontvangst. Zitten we nog in Albanië? :) Sanne is inmiddels wel toe aan een bed en gaat bijtanken. Ik wil toch even de binnenstad in en probeer tevergeefs met een couchsurfer af te spreken.

Zadar is een moderne stad met een oud centrum wat de moeite waard is om doorheen te wandelen. Je hebt wel een bootje nodig om de stad in te komen, maar dan kan je een zee-orgel zien of beter gezegd horen. Het zee-orgel is ontworpen om de kade te verfraaien. Door het plaatsen van 35 plastic buizen van verschillende lengtes en diktes, zorgen de golven voor diverse klanken en zo tot een fraai muziekstuk. Rustgevend en inspirerend! Ernaast ligt de ‘Groet aan de Zon’, wat een lichtspektakel is op zonne-energie. De platen lichten op of doven juist als erop gesprongen wordt. Ik heb nog nooit zoveel kinderen én volwassenen enthousiast zien springen! Als ik genoeg heb gezien loop ik terug. Ik dacht een shortcut te hebben gevonden, maar door het verdwalen duurde het minimaal een uur voordat het appartement echt in beeld kwam….


Zondag 26 augustus: Rijeka of Triest?

Met de taxi rijden we naar de snelweg. We krijgen al snel een lift. Maar de volgende duurt wat langer. Eigenlijk snappen we niet goed welke kant we het beste op kunnen liften: zowel links als rechts staat er een bord: Reijka… 2 richtingen, maar weinig verkeer… :( Sanne staat rechts, ik links. Uiteindelijk stopt er een Duits stel (arts en tandarts) en kunnen we opgepropt achterin de auto. We moeten geregeld lachen en delen werkgerelateerde ervaringen en vragen :). Ondertussen betrekt de lucht en even later is er forse regenval. We rijden de kustroute (de ander was de snelweg) en zien de golven de weg opslaan, de boten geschud worden en zijn blij dat we droog in de auto zitten :).

Bij Rijeka worden we bij de McDonalds afgezet: Tijd voor lunch en een nieuw plan. Mijn couchsurfers van voor mijn vertrek wonen in Rijeka en zij kunnen ons (terug)hosten, maar ze zijn pas 3u later thuis… We kunnen ook proberen een couch in Triëst te regelen en doorreizen naar Italië, dat is safer om de vlucht morgen te halen… Bij de McDo is er wifi dus dat biedt opties. We zetten wat requesten uit en gaan alvast liften… veel auto’s, een nieuw bord, maar weinig resultaat. Toch weer terug de McDo in. Ha! couch blijkt geregeld: sterker nog, over 1,5u vertrekt onze host UIT Rijeka naar Triëst…! Maarrr wij hbbn de McDo wel gezien en besluiten al eerder die kant op te gaan en de stad te bekijken…

Als er uiteindelijk een auto stopt zijn het… Albanezen! 4 mannen en eigenlijk plek voor 1 van ons. Maar het is samen of niet en dus kunnen we beide mee. Ze spraken OF gebrekkig Engels of gebrekkig Frans OF Italiaans of alleen Albanees. Dus met alle talen vielen er best gesprekken te voeren. Wel 4 mannen en 3 mannen was al 1 teveel… Onderweg naar Italië moeten we weer een ander land doorkruisen: Slovenië. En hier willen de mannen graag wat eten. Eerste kroeg was er alleen bier; Dus hup adje (=ad fundum) en door. Het volgende café had wel eten en dus wordt er uitgebreid gegeten. Buiten tikt de regen hard en ook de tijd tikte hard door. Smsend met Stanimir; onze Italiaanse host, was het de vraag of hij ons al voorbij was gereden of nog net niet. Uiteindelijk missen we hem net en is hij dus vóór ons in Triest! Soms maak je verkeerde beslissingen…

In Triest ontmoeten we Stanimir snel en showt hij zijn mooie ruime appartement alvorens de stad nog even te laten zien. Het was al 22u00 en iedereen was moe, desondanks hebben we erg veel gelachen om Stanimir zijn droge humor. Hij is een Kroaat die net in Italië woont en de Italianen zeer grappig kan imiteren. Triëst staat bekent als winderige stad en dus waaien we bijna de stad uit, de zee in :).

Morgen naar Spanje!!