Vervolg safari Serengeti & Ngorongoro - O&N...
Blijf op de hoogte en volg Hilgien
02 Januari 2014 | Tanzania, Ngorongoro
Dinsdag, oudejaarsdag
Oudejaarsdag, maar zo voelt het niet als wij om 5u45 de tent uitkruipen, daar is het te warm (lees: aangenaam) voor en de omgeving doet je niet denken aan oud&nieuw.
Om 6u00 staat tot onze aangename verrassing het ontbijt klaar! En om 6u30 kunnen we daadwerkelijk gaan, toppie! We rijden nog niet weg of er staan giraffen voor onze neus, even later zien we nijlpaarden, bavianen, topi antilopen, jakhalzen, gnoes en ook olifanten!! Joepie. Gnoes en zebra’s staan vaak in grote getale samen. De vele gnoes mengen zich bewust met de zebra’s of andersom. Want ze blijken elkaar nodig te hebben… Zebra’s kunnen goed horen en zien en dus opletten voor gevaar, meestal leeuwen. De gnoes hebben een goed geheugen en weten waar het eten lekker is en dus maken ze gebruik van elkaar.
Gisteravond nog even een paar leeuwen gespot, maar ook nu komen we op de ‘kopjes’ leeuwen tegen; groepjes met jonge leeuwen en leeuwinnen of een koppel met de prachtige mannetjesleeuw. Maar wat zien we nu? Boomklimmende leeuwen…! Supergaaf om te zien, vooral als een paar leeuwen uit de boom komen om achter een paar gazellen aan te rennen… de actie levert niets op, althans niet voor deze leeuwen. Op de terugweg naar de boom loopt een van de leeuwen tussen de rij auto’s door (die zich inmiddels verzameld hebben)! Vlak daarna voegt nog één zich bij de andere dames, met een bek en voorpoten vol bloed. Gaaf, die had kennelijk wel succes!! Later vinden we weer een paar leeuwen, met wat hoger in de boom een luipaard… lui of smart, want hij verroert zich niet daar boven de leeuwen die zijn vijanden zijn… voor de luipaard dus maar hopen dat de leeuwen op een gegeven moment actie gaan ondernemen om weg te gaan…
Onderweg blijkt de auto echt niet naar behoren te functioneren. Die eerste lekke band en die tweede konden gebeuren, dat er een stuk niet zo heel relevant onderdeel afbreekt ook… maar de auto kan ook niet gewoon gestart worden, maar moet aangeduwd worden. Dat is op zich niet zo’n probleem als je een stukje rijdt en daarna stopt en klaar. Maar wij doen gamedrives en als we een mooie spot hebben gevonden waar we dieren kunnen kijken, dan ronkt de auto nog altijd door. Het geluid is irritant, de uitlaatgassen niet echt prettig (voor ons en alle anderen om ons heen), en voor het milieu een bezwaar. Echter we zijn hier voor wildlife en die schrikt daar niet van op. De foto’s zijn wellicht minder scherp indien ingezoomd, want de auto trilt natuurlijk continu door. En we hebben mooie goede verrekijkers waar we heel tevreden over zijn (dank Ina&Jantienus voor de leen en dank Jan Allex voor de adviezen en dus goede aanschaf!). Echter die trillingen maken het kijken echt niet prettiger, integendeel!
Dat de lichten niet werken was al bekend. We rijden over het algemeen in het licht en het is mooi weer. Maar als het (stort) regent en de ruitenwissers doen het ook niet, wordt het zicht wel een heel stuk minder. Vooral door opspattend modder, dan is het zicht nihil…. Dit voelt allemaal toch niet meer zo veilig…
Opeens moeten we terug, op zoek naar 3 andere toeristen die met ons mee zullen reizen… waaat? Ja, 3 andere gasten gaan ook mee. Maar hoe? We hebben een 6-zitter en zijn met z’n 2-en, maar met nog een gids, een stagiaire-gids en een kok. Dat is dus 5 en 3 is 8… met bagage, veel bagage, maar nauwelijks bagageruimte. Nu kan er wel wat op het dak van deze landcruiser, maar we hebben een topup-roof, en daaruit kijken we rond, maken foto’s etc., dus daar kan niets op…
Deze gasten komen van de organisatie Sunbird, zijn met twee auto’s hierheen gereden en weten ook niet wat de bedoeling is. Ze hebben geen tent, geen matjes en geen slaapzak. Die tenten en matjes blijken wij wel te hebben, maar niet voldoende slaapzakken. Bovendien moet de kok in de keuken slapen en de gidsen elders maar een plekje zoeken bij een van de rangers, bij gebrek aan een 3e tent.
De toeristen blijken twee Chinezen en een Japanner. Ze stappen in en we vervolgen onze game drive… vervolgen? We herhalen onze gamedrive, want voor deze nieuwe gasten wil onze gids terug gaan naar waar de leeuwen waren, waar de luipaard was en waar de hippo’s zijn….
Tot het zo hard gaat stortregenen, dat de ramen niet meer met redelijk fatsoen open kunnen voor het maken van foto’s… dus we rijden terug en komen rond 16.30u op de camping aan. We maken ons zorgen over onze spullen. De tent stond uiteindelijk wel goed, maar de kwaliteit van de tent is ver te zoeken… bovendien hebben we het over stortregen en dus staat hier alles binnen de kortste keren blank… De spullen lijken droog, maar bij nadere inspectie is alles op zijn minst klam.
Oudejaarsavond gaat eigenlijk als een nachtkaars uit. Het is inmiddels droog, maar we verplaatsen de tent naar een droger stuk van de camping en brengen de avond door met het drogen van onze matrassen boven een houtkoolvuurtje. Het is wel gezellig met onze medereizigers. We vieren eerst het Japanse en vervolgens het Chinese nieuwe jaar (althans die van onze kalender dan), maar op het de Tanzaniaanse en Nederlandse wachten we maar niet, aangezien we dan tot 0u resp. 2u op moeten blijven. En morgen natuurlijk wel om 6 uur op voor de safari!
Woensdag, nieuwjaarsdag
Hop uit bed. China en Japan wakker maken. Voor Japanners is de eerste zon van het nieuwe jaar een belangrijke gebeurtenis, dus gaat Yusuke met camera op zoek naar de zonsopkomst en maken we met z’n allen een wandeling rond de camping. Onze gidsen zijn er nog niet…
Als de gidsen er wel zijn, vertrekken we –helaas- voor een soortgelijke ronde als gisterochtend en gistermiddag. We zouden naar zuid-oost Serengeti gaan, maar daar is om één of andere reden geen ruimte meer voor. We zien weer veel (van hetzelfde) wildlife. We belanden direct in een groep olifanten, waar we teveel foto’s nemen alvorens we doorrijden. We zien een jagende luipaard, maar als de Thomson gazelle hem brutaal aankijkt en lijkt uit te dagen, houdt de luipaard het voor gezien. Vervolgens zien we veel tree hyraxen, een nijlpaard op het droge en diverse vogels, o.a. grote trap en maribu’s. We zien ergens veel auto’s staan, dus er valt weer wat te zien. Dit keer geen wildlife, maar een 4WD die is omgevallen…. Iedereen lijkt gelukkig ongedeerd.
We gaan langs het vliegveld, hier midden in Serengeti, waar blijkt dat we onze gids gaan dumpen; tja want anders past het echt niet met z’n 8en... En dan kunnen we de auto volladen met mensen en spullen en doorrijden naar Ngorongoro, terwijl het weer stortregent en Serengeti in een modderpoel verandert. Zo verlaten we dus het 14.763 km2 grote park, waarvan we tot onze teleurstelling niet veel meer dan 50 km2 van hebben gezien. Op de rand van het park worden we nog wel even verwend met een cheetah, door Auke zelf gespot (althans Auke zag de zwiepende staart, waarop notabene de kok direct wel en de gids niet wist te melden dat het een cheetah was. En hij had gelijk: het silhouet van een cheetah is onmiskenbaar!)
Gelukkig is het droog als we aankomen en zetten we dus (zelf maar snel even) de tenten op, terwijl de kok zich over het eten ontfermt. Als we later naar de wc lopen, is het behoorlijk schrikken geblazen. Met onze headlamps schijnen we in 2 paar gele ogen die naar ons staren. Buffels! Hier voor onze tent…! Dat wordt vannacht opletten geblazen, want met een buffel wil je geen ruzie maken!!
Donderdag 2 januari
Iedereen op tijd op om te vertrekken, echter zonder gids. Onze stagiair gids heeft er zin in. Hij belooft ons alles wat we maar wensen. Alhoewel… die boomklimmende neushoorns kan hij niet garanderen.
De Ngorongoro krater is een oude vulkaan met een diameter van ongeveer 18 km die ingestort en geërodeerd is. Nu is het dus een vlakte van 264 vierkante km geworden omgeven door een kraterrand van een paar honderd meter hoog, met daarin een meer (flink groot op dit moment, om de één of andere reden), een moeras en wat bomen. Maar vooral vlakte dus, welke ongeveer al het (grote) wildlife kan bevatten. Geen giraffen, want die kunnen niet afdalen de krater in. Ook niet heel veel leeuwen en neushoorns, want daarvoor is er te weinig beschutting. Maar het lukt ons om direct al hyena’s te spotten, gevolgd door een mannetjes leeuw en (heel in de verte in het gras) een neushoorn, welke wij niet konden verlijden om in een boom te klimmen. Verder zien we naast de vele gnoes en de zebra’s veel (zwarte en witte) ooievaars, flamingo’s, maribu’s, struisvogels, grote en kleine trappen en de prachtige kraanvogels.
De lunch brengen we door bij een meer vol dobberende nijlpaarden. Een idyllisch plekje, totdat Hilgien en Yusuke het aan de stok krijgen met een aantal zwarte wouwen die zodra de kip tevoorschijn komt, in actie komen en met goed getimede duikvluchten proberen de lunch tot een vegetarische te reduceren. Maar ook de rest van de lunch is niet veilig, want in het brood tonen andere vogels interesse.
Na de lunch pakken de donkere wolken zich al weer samen en net als de drie dagen daarvoor eindigt de middag in een flinke stortbui. Maar goed aangezien de tent ’s ochtends al gepakt is, hoeven we eigenlijk alleen even de spullen in te laden, voordat we de terugreis naar Arusha aanvaarden.
Toch nog redelijk voldaan komen we aan het begin van de avond aan in Arusha, waar we weer inchecken bij ons vertrouwde stekje: Raha Leo. Het is jammer dat er een hoop irritaties is geweest, maar al met al hebben we ondanks alles heel veel gezien dat de moeite waard is. Wel hebben we nog een brief met al onze irritaties afgegeven aan de stagiair die hij stellig beloofd te zullen overhandigen aan zijn baas, met de toevoeging dat die daar echt niets mee gaat doen. Dat zal best, maar het lucht wel op!
Let op: boek dus nooit iets met Equatorial Safaris Ltd of Sunbird!
Oudejaarsdag, maar zo voelt het niet als wij om 5u45 de tent uitkruipen, daar is het te warm (lees: aangenaam) voor en de omgeving doet je niet denken aan oud&nieuw.
Om 6u00 staat tot onze aangename verrassing het ontbijt klaar! En om 6u30 kunnen we daadwerkelijk gaan, toppie! We rijden nog niet weg of er staan giraffen voor onze neus, even later zien we nijlpaarden, bavianen, topi antilopen, jakhalzen, gnoes en ook olifanten!! Joepie. Gnoes en zebra’s staan vaak in grote getale samen. De vele gnoes mengen zich bewust met de zebra’s of andersom. Want ze blijken elkaar nodig te hebben… Zebra’s kunnen goed horen en zien en dus opletten voor gevaar, meestal leeuwen. De gnoes hebben een goed geheugen en weten waar het eten lekker is en dus maken ze gebruik van elkaar.
Gisteravond nog even een paar leeuwen gespot, maar ook nu komen we op de ‘kopjes’ leeuwen tegen; groepjes met jonge leeuwen en leeuwinnen of een koppel met de prachtige mannetjesleeuw. Maar wat zien we nu? Boomklimmende leeuwen…! Supergaaf om te zien, vooral als een paar leeuwen uit de boom komen om achter een paar gazellen aan te rennen… de actie levert niets op, althans niet voor deze leeuwen. Op de terugweg naar de boom loopt een van de leeuwen tussen de rij auto’s door (die zich inmiddels verzameld hebben)! Vlak daarna voegt nog één zich bij de andere dames, met een bek en voorpoten vol bloed. Gaaf, die had kennelijk wel succes!! Later vinden we weer een paar leeuwen, met wat hoger in de boom een luipaard… lui of smart, want hij verroert zich niet daar boven de leeuwen die zijn vijanden zijn… voor de luipaard dus maar hopen dat de leeuwen op een gegeven moment actie gaan ondernemen om weg te gaan…
Onderweg blijkt de auto echt niet naar behoren te functioneren. Die eerste lekke band en die tweede konden gebeuren, dat er een stuk niet zo heel relevant onderdeel afbreekt ook… maar de auto kan ook niet gewoon gestart worden, maar moet aangeduwd worden. Dat is op zich niet zo’n probleem als je een stukje rijdt en daarna stopt en klaar. Maar wij doen gamedrives en als we een mooie spot hebben gevonden waar we dieren kunnen kijken, dan ronkt de auto nog altijd door. Het geluid is irritant, de uitlaatgassen niet echt prettig (voor ons en alle anderen om ons heen), en voor het milieu een bezwaar. Echter we zijn hier voor wildlife en die schrikt daar niet van op. De foto’s zijn wellicht minder scherp indien ingezoomd, want de auto trilt natuurlijk continu door. En we hebben mooie goede verrekijkers waar we heel tevreden over zijn (dank Ina&Jantienus voor de leen en dank Jan Allex voor de adviezen en dus goede aanschaf!). Echter die trillingen maken het kijken echt niet prettiger, integendeel!
Dat de lichten niet werken was al bekend. We rijden over het algemeen in het licht en het is mooi weer. Maar als het (stort) regent en de ruitenwissers doen het ook niet, wordt het zicht wel een heel stuk minder. Vooral door opspattend modder, dan is het zicht nihil…. Dit voelt allemaal toch niet meer zo veilig…
Opeens moeten we terug, op zoek naar 3 andere toeristen die met ons mee zullen reizen… waaat? Ja, 3 andere gasten gaan ook mee. Maar hoe? We hebben een 6-zitter en zijn met z’n 2-en, maar met nog een gids, een stagiaire-gids en een kok. Dat is dus 5 en 3 is 8… met bagage, veel bagage, maar nauwelijks bagageruimte. Nu kan er wel wat op het dak van deze landcruiser, maar we hebben een topup-roof, en daaruit kijken we rond, maken foto’s etc., dus daar kan niets op…
Deze gasten komen van de organisatie Sunbird, zijn met twee auto’s hierheen gereden en weten ook niet wat de bedoeling is. Ze hebben geen tent, geen matjes en geen slaapzak. Die tenten en matjes blijken wij wel te hebben, maar niet voldoende slaapzakken. Bovendien moet de kok in de keuken slapen en de gidsen elders maar een plekje zoeken bij een van de rangers, bij gebrek aan een 3e tent.
De toeristen blijken twee Chinezen en een Japanner. Ze stappen in en we vervolgen onze game drive… vervolgen? We herhalen onze gamedrive, want voor deze nieuwe gasten wil onze gids terug gaan naar waar de leeuwen waren, waar de luipaard was en waar de hippo’s zijn….
Tot het zo hard gaat stortregenen, dat de ramen niet meer met redelijk fatsoen open kunnen voor het maken van foto’s… dus we rijden terug en komen rond 16.30u op de camping aan. We maken ons zorgen over onze spullen. De tent stond uiteindelijk wel goed, maar de kwaliteit van de tent is ver te zoeken… bovendien hebben we het over stortregen en dus staat hier alles binnen de kortste keren blank… De spullen lijken droog, maar bij nadere inspectie is alles op zijn minst klam.
Oudejaarsavond gaat eigenlijk als een nachtkaars uit. Het is inmiddels droog, maar we verplaatsen de tent naar een droger stuk van de camping en brengen de avond door met het drogen van onze matrassen boven een houtkoolvuurtje. Het is wel gezellig met onze medereizigers. We vieren eerst het Japanse en vervolgens het Chinese nieuwe jaar (althans die van onze kalender dan), maar op het de Tanzaniaanse en Nederlandse wachten we maar niet, aangezien we dan tot 0u resp. 2u op moeten blijven. En morgen natuurlijk wel om 6 uur op voor de safari!
Woensdag, nieuwjaarsdag
Hop uit bed. China en Japan wakker maken. Voor Japanners is de eerste zon van het nieuwe jaar een belangrijke gebeurtenis, dus gaat Yusuke met camera op zoek naar de zonsopkomst en maken we met z’n allen een wandeling rond de camping. Onze gidsen zijn er nog niet…
Als de gidsen er wel zijn, vertrekken we –helaas- voor een soortgelijke ronde als gisterochtend en gistermiddag. We zouden naar zuid-oost Serengeti gaan, maar daar is om één of andere reden geen ruimte meer voor. We zien weer veel (van hetzelfde) wildlife. We belanden direct in een groep olifanten, waar we teveel foto’s nemen alvorens we doorrijden. We zien een jagende luipaard, maar als de Thomson gazelle hem brutaal aankijkt en lijkt uit te dagen, houdt de luipaard het voor gezien. Vervolgens zien we veel tree hyraxen, een nijlpaard op het droge en diverse vogels, o.a. grote trap en maribu’s. We zien ergens veel auto’s staan, dus er valt weer wat te zien. Dit keer geen wildlife, maar een 4WD die is omgevallen…. Iedereen lijkt gelukkig ongedeerd.
We gaan langs het vliegveld, hier midden in Serengeti, waar blijkt dat we onze gids gaan dumpen; tja want anders past het echt niet met z’n 8en... En dan kunnen we de auto volladen met mensen en spullen en doorrijden naar Ngorongoro, terwijl het weer stortregent en Serengeti in een modderpoel verandert. Zo verlaten we dus het 14.763 km2 grote park, waarvan we tot onze teleurstelling niet veel meer dan 50 km2 van hebben gezien. Op de rand van het park worden we nog wel even verwend met een cheetah, door Auke zelf gespot (althans Auke zag de zwiepende staart, waarop notabene de kok direct wel en de gids niet wist te melden dat het een cheetah was. En hij had gelijk: het silhouet van een cheetah is onmiskenbaar!)
Gelukkig is het droog als we aankomen en zetten we dus (zelf maar snel even) de tenten op, terwijl de kok zich over het eten ontfermt. Als we later naar de wc lopen, is het behoorlijk schrikken geblazen. Met onze headlamps schijnen we in 2 paar gele ogen die naar ons staren. Buffels! Hier voor onze tent…! Dat wordt vannacht opletten geblazen, want met een buffel wil je geen ruzie maken!!
Donderdag 2 januari
Iedereen op tijd op om te vertrekken, echter zonder gids. Onze stagiair gids heeft er zin in. Hij belooft ons alles wat we maar wensen. Alhoewel… die boomklimmende neushoorns kan hij niet garanderen.
De Ngorongoro krater is een oude vulkaan met een diameter van ongeveer 18 km die ingestort en geërodeerd is. Nu is het dus een vlakte van 264 vierkante km geworden omgeven door een kraterrand van een paar honderd meter hoog, met daarin een meer (flink groot op dit moment, om de één of andere reden), een moeras en wat bomen. Maar vooral vlakte dus, welke ongeveer al het (grote) wildlife kan bevatten. Geen giraffen, want die kunnen niet afdalen de krater in. Ook niet heel veel leeuwen en neushoorns, want daarvoor is er te weinig beschutting. Maar het lukt ons om direct al hyena’s te spotten, gevolgd door een mannetjes leeuw en (heel in de verte in het gras) een neushoorn, welke wij niet konden verlijden om in een boom te klimmen. Verder zien we naast de vele gnoes en de zebra’s veel (zwarte en witte) ooievaars, flamingo’s, maribu’s, struisvogels, grote en kleine trappen en de prachtige kraanvogels.
De lunch brengen we door bij een meer vol dobberende nijlpaarden. Een idyllisch plekje, totdat Hilgien en Yusuke het aan de stok krijgen met een aantal zwarte wouwen die zodra de kip tevoorschijn komt, in actie komen en met goed getimede duikvluchten proberen de lunch tot een vegetarische te reduceren. Maar ook de rest van de lunch is niet veilig, want in het brood tonen andere vogels interesse.
Na de lunch pakken de donkere wolken zich al weer samen en net als de drie dagen daarvoor eindigt de middag in een flinke stortbui. Maar goed aangezien de tent ’s ochtends al gepakt is, hoeven we eigenlijk alleen even de spullen in te laden, voordat we de terugreis naar Arusha aanvaarden.
Toch nog redelijk voldaan komen we aan het begin van de avond aan in Arusha, waar we weer inchecken bij ons vertrouwde stekje: Raha Leo. Het is jammer dat er een hoop irritaties is geweest, maar al met al hebben we ondanks alles heel veel gezien dat de moeite waard is. Wel hebben we nog een brief met al onze irritaties afgegeven aan de stagiair die hij stellig beloofd te zullen overhandigen aan zijn baas, met de toevoeging dat die daar echt niets mee gaat doen. Dat zal best, maar het lucht wel op!
Let op: boek dus nooit iets met Equatorial Safaris Ltd of Sunbird!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
