Jubelend op twee benen

Het begon een jaar geleden in oktober. Het is openhuizendag. We vinden dat we ons maar eens moeten gaan oriënteren op een woning voor ons samen…. Zowel Auke als ik weten wat we belangrijk vinden en wat we niet willen. Maar dan ben je er nog niet. We bezichtigen met een strakke planning en tommie voor op de fiets 10 woningen. Kijken kijken, niet kopen. We kijken rond en bedenken dat de eisen toch anders zijn of beter gezegd per dag of per huis wisselen. Er ontstaat een pauze van een paar maanden tot er opeens weer een openhuizendag voorbij komt. Getriggerd door al die leuke huizen gaan we weer keihard aan de slag. Funda, Jaap, Huizenlijn en zelfs marktplaats wordt van onder tot boven onderzocht.

In augustus is het dan eindelijke raak… We vinden het perfecte jaren-30 huis in Rijswijk met megatuin op het zuidwesten. We zitten er bovenop. We doen een bod. We overbieden onszelf snel om gegarandeerd de onderhandelingen in te gaan. We laten een bouwkundige keuring doen en rijden de achtertuin in met Chris (mijn gemotoriseerde rooie rakker ) om te zien of dat past. Er komt niets bijzonders uit de keuring en Chris gaat met wat schaafwondjes ook weer de tuin uit. Maar heee, ze hebben (meestal bewust) 8% teveel gelogen over de oppervlakte van het huis… Maar dan gaan wij niet mee met hun laatste vraagprijs! Wij doen een laatste bod, nog maar 5000,- van hun vraagprijs verwijderd…. En hiermee eindigt plots de onderhandelingen… als wij na een kort nachtje slapen en nog geen 12u verder zijn bedenken we ons, maar is het huis reeds verkocht….

Bijna 2 maanden rouwen we. Ondertussen kijken we wel actief rond, maar alles wordt –of we willen of niet- toch vergeleken met ons ‘droomhuis’. We bezichtigen woning na woning en blijven zoeken naar dat ene huis met minimaal 3 kamers, rond de 100m2, met zonnige tuin op zuid of west met achterom en berging, met vooral sfeer en in een leuke wijk of dat nou in Den Haag, Voorburg, Rijswijk of Delft is. Ja natuurlijk komen we ook in wijken waar we toch echt niet willen wonen of juist een ton bij het huis kunnen optellen omdat de wijk aantrekkelijk is. En ook kijken we naar huizen van 80m2 en 90m2 waarna we steeds opnieuw concluderen dat het te klein is.

In oktober is het weer raak. Openhuizen dag! We bezichtigen er 5, want nummer 6 is tussen gisteren en vandaag blijkbaar alweer verkocht. Een woning in Voorburg voldoet bijna aan al onze eisen, al zit er een gat in de tuin en is de woning net aan 85m2. Lijkt ruim genoeg met alle bergingen, maar of dat zo is met al onze spullen…. Het huis krijgt veel aandacht. Teveel. Belachelijk veel. Op de dag van de tweede bezichtiging staat de straat vol met politie en ambulances. De makelaar belt om die reden vlak voor de afspraak af. Een kwartiertje ervoor is er iets lugubers gebeurd. In de tuin van die mooie woning. Ik durf het bijna niet op papier te zetten, het klinkt te ongeloofwaardig. Maar de bovenbuurvrouw is met het ramenwassen van de 2e etage in de voortuin van de woning gevallen. En ik hoef vast niet te vertellen dat ze dat niet heeft overleeft…. En dat is niet alleen vreselijk voor haar, de familie, bekenden, familie en onderburen niet te vergeten, maar het geeft de te koop staande woning ook een smet. En dan te bedenken dat het feit exact een uur voor de bezichtiging plaats vond.. Wat nou als… De rest van de dag ben ik in ieder geval flink van slag.

Maar dan belt de makelaar aan het eind van de dag op dat we morgen alsnog kunnen komen bezichtigen. Een politieonderzoek is niet meer nodig en alles is opgeruimd. Gatver. Hoe moet het eruit hebben gezien? De volgende dag loop ik voor het huis heen en weer. Het voelt niet goed en ik kan nog niet naar binnen want er zijn andere gegadigden binnen. Eenmaal binnen voelt het huis echter wel fijn. Ik stel geen vragen meer over het voorval, wil toch liever niet meer weten. Het gat in de achtertuin is wel een dingetje, door die megatrampoline in de tuin. Auke en ik vinden de woning mooi, maar zijn niet zo overtuigd als… tja de woning in Rijswijk. We doen het weekend toch een bod, net als 2 anderen. Het is weer blufpokeren, maar we zijn dus niet 100% overtuigd, dus we leggen een bod neer met 90% van de (te hoge) vraagprijs en zien wel wat er gebeurt. Dinsdag is het alweer klaar, de woning is verkocht. Of de huizenmarkt aantrekt? Wie wil dat nu nog weten?

Wij weten nu een jaar na start oriënteren toch exact wat we willen? Die zonnige tuin, die 3 kamers, dat prettige sfeertje en dan nog op een mooie locatie… En drie maal is scheepsrecht…

Stiekem blijven ook woningen met een dakterras interessant, dat is immers ook een zonnige buitenruimte. Hé wat is dat? We vinden een bovenwoning, een loft te noemen met potentie voor een penthouse! De prijs is verdacht laag voor deze grote woning op een redelijk, maar geen ideale locatie in Den Haag. We gaan kijken. Dat een andere eis: - dichter bij de uitvalswegen – hier niet opgaat, laten we even in het midden. Wauw! De woning is groot, vooral licht, speels en toch strak! Gaaf, hier moeten we wat mee, voor we achter het net vissen. Tijd voor blufpokeren met een stalen gezicht, echt onze specialiteit…. Not… Dit keer 4 bieders, een woning die te koop staat voor een lage prijs vanwege faillissementsverkoop en wij hebben geleerd van onze vorige biedingen. We doen dezelfde dag van bezichtiging gelijk een bod. We weten dat we het weekend moeten wachten, maandag ook, dinsdag hopen we op een reactie en woensdag om 17u00 verloopt ons bod.

Woensdag om 16u00 ontvangen we mail, of we contact met de makelaar kunnen opnemen. Dit is al een eng telefoontje… Waarom draait iedereen altijd om de boodschap heen? Jaaaahaaaa we weten dat er 4 bieders waren. Ha onze voorwaarden zijn gunstig! (gericht op de haast van de verkopende partij ), maar er was een hoger bod… oooh… “Of we daarin meegaan…?” En zoja, dat wij dan verder gaan met de procedure.. Whaaaaaa Auke wat doen we??? Auke: “Ja natuurlijk gaan we mee. Je weet nog wel, die eerste woning..? Oja. Hmmm. Terugbellen, nog geen minuut later hoor ik: “we hebben nu een mondelinge overeenkomst”. “Waaaaaaaaah! Auke kom hierheen, de champagne staat al 24uur koud” (dus echt niet voorbarig!:) !

Springend, rennend en bellend ga ik door het huis (tja die onderburen zijn toch over 2 maanden van me af). Klinkende champagneglazen. Blij, maar dan ook angst. Help! Wat moeten we nu doen. Hoe gaat dat verder? Ik heb al 2 boeken uitgelezen hierover en het boek ‘huis kopen voor dummies’ ligt voor ons, maar toch, er komt nu veel bij kijken!!

En waaaat nou…. ‘Het liefst in Voorburg aan de kwlaan’… wat nou ‘jaren 30-huis’, dit huis is nog geen 15 jaar oud! Wat nou ‘megatuin’… ja wel een cool dakterras.. Maar verder een huis met vooral veel potentie waar we onze tanden in gaan zetten. Angst, blijdschap, stress, geluk, allerlei emoties jubelen door me heen….

Zijn we al lid van VEH? Hoe gaan de stappen nu? Wanneer gaan we de bijbehorende parkeerplaats en berging bekijken die we nog altijd niet hebben gezien?! De bouwtechnische keuring laten uitvoeren die toch wel heeeel belangrijk is? Het voorlopige koopcontract tekenen? Welke notaris nemen we? Wat kan die en moet die voor ons regelen? Wat moeten we per direct geregeld hebben, waar moeten we opletten? Oja dat boek. En internet. En vragen stellen. Niet teveel jubelen…. En vooral niet hier rustig zitten schrijven… prioriteiten……….!