Met twee benen op de grond

Nog altijd jubelend, maar minder vast op de benen ga ik door het leven. Wat kan er in een weekje gebeuren. Veel. In het hoofd dan. Weinig in de praktijk. Of toch ook en kan je vooral veel lezen en bedenken en schrijven en vooral bedenkingen beschrijven en teruglezen?

We zijn per direct lid geworden van Vereniging Eigen Huis en al heel wat vragen daar gedropt. De financiën beginnen vorm te krijgen. De notaris is geregeld en gepland. En weer gecanceld. De bouwkundige keuring staat gepland voor woensdag. Koopakte nog niet gezien. Oja, check dan altijd de junkmailbox… Gotchaaaa!

Het is tijd voor huiswerk, onderzoek naar de woning, onderhoudsplannen, fundering, dat soort dingen. Het nodige wat je doet voor je een bod uitbrengt en zeker voor die wordt geaccepteerd. Normaalgesproken dan. Nu doen we dat alsnog en grondig ook.

We lezen alle documenten van Trip91. Notulen van de VVE. Het start al snel met problemen met allerlei toekomstige kosten: lekkageproblemen; offerte: 35.000,- ; afwatering op een aantal balkons loopt naar de woningen toe, 10.000,-; schilderwerk kozijnen moest allang gedaan zijn, maar staat nog altijd op de planning; water loopt langs de wanden naar beneden in de portiek; frequentie van ramenwassen is noodgedwongen teruggebracht; alle onderhoudswerkzaamheden worden uitgesteld vanwege liquiditeitsproblemen. Reserve: 75.000,- (voor 146 appartementen).

Hoe kan dat nou weer met een VVE van 242,- per maand per appartement??? Dat was al shocking hoog. Maar nog belangrijker wat zal de uiteindelijke maandelijkse last wel niet gaan bedragen?

Maar dan wordt onze aandacht getrokken naar informatie over bodemvervuiling. Wat doe je eigenlijk met vervuilde grond die reeds gesaneerd is maar nog steeds niet bepaald schoon te noemen is? Tja daar hoeven wij niets mee te doen, dat doet de gemeente in 2015 wel, maar wat heeft dat voor gevolgen voor de gezondheid als je zelf op de 7e en 8e etage van het complex woont? Wacht. Hadden we gewoon moeten realiseren dat er in de wijk ‘rond de energiecentrale’ weleens industrie kon hebben plaatsgevonden….? Zoals ververijen, chemische wasserijen, smederijen en ook een vuilstortplaats en vuilverbrandingsinstallaties op de plek van het complex? Of is dat niet iets om zorgen over te maken? Wat de huidige bewoners blijkbaar wel doen. En vooral bang zijn hun woning niet te kunnen verkopen… en inderdaad er is slechts 1 verkochte woning (na 10,5 maanden) aan te treffen en alle te koop staande appartementen staan dus eh.. te koop. Al geruime tijd. Minimaal 6+ maanden, want verder telt Funda niet. Niet dat het nu iets boeit, maar als wij de woning ooit weer willen verkopen, gaan wij dit tot paleisje gemaakte penthouse wel weer kwijtraken en alle kosten er uithalen…?

We googlen en hoe meer we lezen hoe meer het gevoel van vertwijfeling toe slaat. Hoeveel signalen heb je nodig? We kunnen er nog onderuit. We lezen verder.

Hoe vervuilt is de grond? Er staat: vervuiling van gechloreerde koolwaterstoffen. Meerdere saneringen in de afgelopen 24 jaar. Vervuiling van vinylchloride, cis-1,2-dichloortheen, VOCl. De hoeveelheid ‘sterk verontreinigd’ grondwater is 575.000 m3. De oppervlakte x diepte is licht tot sterk verontreinigd en 2.200.000 m3. Maar dan staat er: er zijn geen onaanvaardbare risico’s voor de mens. Gebaseerd op het feit dat er geen opname is via verontreinigde gewassen, aangezien er geen gewassen worden verbouwd, ja eh…. Halllooo! Opname via drinkwater kan niet worden uitgesloten (de stoffen kunnen door drinkwatermateriaal), maar er is berekend dat het Maximaal toelaatbare risico niet wordt overschreden. Tja. 15 jaar geleden toen dit gebouw werd neergezet dachten ze ook dat de sanering voldoende was… We lezen verder: Er is sprake van een onbeheersbare situatie (…) de jaarlijkse toename van verontreinigd grondwater neemt toe met 1000 m3. Conclusie van het verslag: het betreft een ernstige bodemverontreiniging… Tja dat lijkt me wel duidelijk. Al snappen we natuurlijk niet wat die stoffen precies doen.

De VVE gaf ons twijfels. De bodemverontreiniging geeft ons duidelijkheid. We bellen de makelaar om de hele boel af te blazen. Daarna bellen we de bouwkundige om de keuring te cancellen, waarop wordt gereageerd ‘ Jullie zijn me net voor, ik vroeg me af of jullie wel doorhebben waar jullie aan gaan beginnen”. Dit biedt zekerheid, ook de allerlaatste twijfels zijn van de baan.
We staan met beide benen vast op de grond. Niets jubelen. Niets huis. Niets verhuizen 1 december. Even ontspannen. Focus op onze welverdiende vakantie. Want… nog geen weekje en we vliegen naar Kaapverdië!!! Dus even geen huizen, maar wel vakantie en verhalen. Schrijven? Of lezen? Dat is de vraag.