Terug(kijkend) – oops inmiddels n 1/2 jaar verder

Terug(kijkend) op Marokko (wat in het vat zit verzuurd niet)

Het is zover, om 10u00 vliegen we met Royal Air Maroc via Casablanca naar Amsterdam waar we rond 17u00 zullen landen. We kijken terug op een mooie reis, een land om naar terug te keren, een stoel in de backpack en 500kg tegeltjes in de maak om over 2 maanden in ontvangst te nemen.

We zijn verrast door de vriendelijkheid van de mensen, het prachtige toch wel vaak kleurrijke en ook groene omgeving, de variatie, de mogelijkheden en weinig toerisme in Marokko en daar tegenover de overdaad aan toerisme in Marrakesh. Wie alleen naar Marrakesh gaat, doet zichzelf en het land te kort. Huur een auto voor minder dan €20,- per dag en trek eropuit en ontdek het land zoals wij deden! Rond rijden is makkelijk, leuk en geeft enorm veel vrijheid naast de enorme tijdsbesparing ten aanzien van het OV.

Achteraf zijn we nog altijd verbaasd over:

* De puntmutsen (mode, status, gewoonte of bescherming?).

* De tweepersoons hotelkamers met praktisch altijd 2 bedden: 1 dubbele en 1 enkele.

* Waarom eten niet wordt opgegeten in ons bijzijn als we tijdens een autorit iets geven.

* Het gebrek aan hygiëne rondom eten, wat zich o.a. uit in het massaal drinken uit 1 beker bij een fontein of watertank die je her en der tegen komt.

* De donkere (eelt)plek op het voorhoofd van de veelvuldig biddende moslim.

* Het weinige gebruik van kruiden in onze tajines en de veelheid van kruiden in de winkels.

* Hoe groen het is in dit warme ‘dorre’(?) land (al is het wel mei).

* Hoe nat en fris het kan zijn in de meimaand… :(

* Dat op praktisch elke minaret van een moskee het ooievaarshotel bevindt.

* Hoe we ons op ons gemak voelden (bij een ietwat gereserveerde houding vooraf).

* De openheid van de mensen en de cultuur.

* De groep mannen en groep vrouwen die in het openbaar ieder hun eigen leven lijken te leiden.

* De vele vrouwen die keihard werken op het land en zwaar tillen. Waar zijn nu de mannen? Leiden of lijden de vrouwen hun eigen leven?

* De mannen die in de theehuizen zitten, net zo lief alleen als met een andere man.

* De mannen die wél weer onze gastvrouw spelen.

* De prijs van het wassen: 1-1,5 euro per kledingstuk.

* Het amicale gedrag van de mannen en vrouwen onderling. Homofilie bestaat natuurlijk niet, anders zouden we denken dat hier meer homo’s zijn dan in Nederland.

* Het enorm lang vast houden van een hand bij groeten, weggaan, etc.

* Dat we na 2 maanden stilte opééns de bestelde tegels ontvangen. Eén Duits telefoontje en 20min. later staat voor de deur een personenauto met maar liefst 500kg prachttegels in de laaghangende achterbak... Lekker op z’n Marokkaans.

* Dat we onszelf echt wel zien terug gaan, al is de wereld nog zo groot en zijn er zoveel bestemmingen. Inshallah!

Kortom veel gezien, veel ervaren maar nog genoeg geheimen te ontdekken!