Tenerife - lente

Vrijdag 25 november

Inpakken en wegwezen. Voor de verandering op tijd de deur uit, op het station, in de trein en in het vliegtuig. Met 4u40min vliegen, maar iets eerder vertrek en wind mee, ruim vóór tijd (!) op bestemming: Tenerife.

Bij aankomst staat D-reizen of Neckermann of Thomas Cook –allemaal hetzelfde- al klaar met de transferbus waarmee we naar onze ****hotel Jacaranda worden gebracht. Een pakketreis dus: vlucht, hotel, transfer, maar ook het ontbijt en avondeten inbegrepen. We gaan namelijk niet op reis, maar op vakantie! ;) Nog even inchecken en voor 3,- p.p. per avond onbeperkt drinken (water, fris, wijn, bier, sangria én champagne) bijboeken en we mogen onze hotelkamer voor 8 dagen intrekken. Een heerlijk complete en ruim opgezette hotelkamer, incl. bad, bank, tv, tafel, terrasje en zelfs een wasrek buiten. Ongekend en primabella! Nog even het buffet uittesten waar we rollend uitkomen voor we ervaren dat ook over de bedden niets te klagen valt. Yeah, we zijn op vakantie!


Zaterdag 26 en zondag 27 november

We zijn hier om te relaxen en dus bestaan onze dagen uit: uitslapen, buik&body vol (vr?)eten met ’s ochtends al om te beginnen: diverse broodjes, eieren, tig soorten beleg, pannenkoeken, wafels, churro’s, bonen, fruit en sapjes, om daarna tot de zon ondergaat uit te buiken aan het zwembad, dan wel (zwart) strand. We zitten op Tenerife Zuid, de zonnige kant van het eiland. Raar maar waar, aan de noordkant regent het geregeld, terwijl de zuidkant droog en dor is; voor een zonvakantie de place to be. Tegen alle weersverwachtingen in, is het super zonnig en liggen we dus met ons boekje optimaal te genieten, terwijl de vitamine D geabsorbeerd wordt en het lichaam voor de winter bijgekleurd. Dit is waarvoor we gekomen zijn, fantastisch! Tenerife noemt men niet voor niets de eeuwige lente… :) En met de bergen met dreigende luchten aan de ene kant en het gitzwarte strand met zon aan de andere kant van het hotel, is het weerbericht ronduit onbetrouwbaar. Maar de magie des te mooier.

Voor het eerst in ons leven hebben we zoals gezegd ontbijt, avondeten én daarbovenop nog de drankjes bij het hotel geboekt en beoefenen we de lightversie van ‘all inclusive’, wat tot op heden niet zo bevalt. Elke avond proberen we op het bord een heel klein beetje van alle nieuwe gerechten op te scheppen, wat resulteert in 4 volle borden ‘tapas’ en tollen we het restaurant weer uit. HELP hoe doe je dit op een enigszins gezonde of anders acceptabele manier??? Voor bariatrische of obese patiënten is het geen aanrader, voor mensen met een gezonde BMI ook zeker niet! Na 2 maal ontbijt en drie keer avondeten voelen wij ons 10kg zwaarder en dat is geen fijn gevoel.

Het hotel heeft met 9 zwembaden, diverse vormen van entertainment, een gym, aquagym, yoga, tennisbaan, jeu de boules baan, etc, genoeg mogelijkheden om enigszins in vorm te blijven, maar ook na aqua gym en alle apparaten uittesten hebben we nimmer verbrand wat we anders op een gemiddelde dag doen, laat staan wat we erbij hebben gegeten……!


Maandag 28 november

Twee dagen niets doen was echt heerlijk, maar we worden er licht onrustig van en hebben dus een ticket gekocht voor een boottrip om walvissen en dolfijnen te spotten. Om 10u00 nemen we plaats voor een boottrip van 5 uur, met lunch en wederom onbeperkte drankjes inbegrepen (voor een nette 40,- pp). Daar lusten de Engelsen wel pap van! Nog voor de catamaran de haven is uitgevaren stroomt het bier volop. Het duurt ook niet lang eer de eerste personen (zee)ziek worden en anders wel op een andere manier overlast veroorzaken. Wij focussen ons op de zee en het duurt dan ook niet lang voor we walvissen spotten. Niet één, niet twee, maar zeker een clubje van 5-6 bij elkaar die notabene met de boot mee zwemmen en zich goed laten bezichtigen. Het is dat ze ons influisterden dat het walvissen zijn, anders scholden we ze uit voor dolfijnen die als mopshondjes teveel tegen boten aan zwemmen. De walvissen zijn net zo groot, hebben een ronde kop en spuiten af en toe water uit hun neusgat boven op hun hoofd, maar zijn qua bewegingen en grootte moeilijk te onderscheiden van dolfijnen. Voor oceanologen (en andere geïnteresseerden) is het overduidelijk dat we leken zijn…
Achteraf blijken deze grienden (Eng: pilotwheel) soort walvissen uit de familie der dolfijnachtigen en dat zagen we natuurlijk direct.

Als we genoeg hebben gefotografeerd, gefilmd, gezwommen en gegeten hebben, én Los Gigantes vanaf het water hebben bewonderd, worden we getrakteerd op een club dolfijnen (tuimelaars) die op pad zijn en zich goed laten zien met ook hun jonge grut erbij. Fantastisch! 100% score voor deze bootreis! Aanrader, al zit je met een beetje pech met 129 dronken Engelsen opgescheept…


Dinsdag 29 november

Al hoewel de boot gisteren redelijk wat bewoog, voelen wij ons lui en dik worden. We besluiten dat we ook zelf in beweging moeten komen. Al is het om een auto onder onze kont te krijgen. We hebben een auto vanaf het vliegveld gehuurd, wat ons niet alleen praktisch lijkt voor op de laatste dag, maar ook nog eens 1/3 van de prijs blijkt te zijn ten opzichte van onze dure dorp Costa Adeje. Het vliegveld ligt 20km verderop en we besluiten die kant op te lopen en te zien waar het schip –dit maal onze benenwagen- strandt. We lopen vanaf het hotel naar de kust en vandaar uit blijven we de kust volgen. Zo lopen we de toeristische zuidkant van Tenerife af van boulevard tot boulevard, tussen de cactussen door, door o.a. Los Cristianos met de prachtige muurschilderingen(!), tot we een berg tegenkomen. Daar overheen dan maar; weg toeristen, café’s, aangelegde wandelpaden of wat dan ook. Lekker. Aan de andere kant van de berg blijkt dat we 4-5u aan de wandel zijn, de tijd dringt en met het uitzicht op een km of 10 langs de snelweg, het liften lonkt. Zo belanden we binnen 15min op het vliegveld, doen er eeuwen over om de auto te bemachtigen en rijden vervolgens met een heerlijke citroen DS het vliegveld af. Wel tegen de dubbele prijs dan vooraf bedacht (80,- voor 4d), maar een eigen risico van minimaal 1100,- klonk opeens toch wat minder relaxt dan 80,- extra betalen. Die wegen solliciteren absoluut naar enorme ongelukken, al zullen we die niet tegenkomen. De opritten voor de snelweg (tot 120kmpu) zijn met een beetje geluk 50m lang. Het uitzicht op de weg max. 20m, er staat nog weleens een stopbord, je rijdt nog wel eens in een haarspeldbocht en dus moet je je met je net nieuwe huurauto met 10kmpu tussen de andere onwetende toeristen wurmen. No risk no fun?

Ons hotel blijkt de grootste van Tenerife met 536 kamers en zo’n 1200 gasten per dag. Kakkerlakken even buiten beschouwing gelaten. Het buffet moet voor één ieder wat wils opleveren en met al die nationaliteiten en elke dag een ander thema, blijf je je ogen uitkijken. Nieuwsgierig als we zijn, willen we nu weleens weten hoeveel keuzes we steeds weer moeten maken. Na de receptioniste en de restaurantchef hierover te hebben lastig gevallen, komen we aan bij de hotelinformant die de vraag serieus neemt en het uitzoekt. De vraag is niet zo ingewikkeld, het antwoord wel. Het is zo choquerend veel eten… Om te beginnen zijn er ’s avonds zeker 6 verschillende salades met daarnaast 6-8 bakken met lossen koude groenten (olijven, paprika, komkommer, …), minimaal 10 soorten broodjes, 2 verschillende soepen, 4 verschillende pasta’s, pizza, 14 soorten vlees of vis (denk ook aan garnalen, venusschelpen en mosselen), minimaal 20 soorten toet: (2x) mousse, (5x) ijs, (4x)taart, (6x) fruit en diverse kazen. Oh. En aardappelen, patat en rijst enzo moeten we ook niet vergeten. Qua gerechten kwam ze voor de lunch op minimaal 22 koude en 30 warme keuzes uit en dat was zeker geen volledig buffet avondeten…..

Voor we deze getallen bezitten zijn we over op een iets betere tactiek om (over)vol, maar niet misselijk het restaurant uit te rollen… (level 4 op de schaal van 5 van verzadiging). We nemen niet alléén de producten die we niet kennen en nog steeds dat ene beetje, maar ook nog maar 1 bord met z’n tweeën per keer (al keek men er wel raar bij). Zo komen we (schaam2) nog steeds op 4 of 5 borden eten uit, maar gelukkig dus gedeeld. Overigens helpt het ook niet echt dat we tegen de verspilling altijd alles opeten en dus de vuilnisbak na doen. Overigens hoef je maar even links of rechts te kijken en je bord wordt al voor je weggekaapt… Dat zegt wellicht meer over de gasten die hier komen dan het personeel en dus hoe het personeel naar ons kijkt. Overigens helpt de nieuwe tactiek om niet alleen het eten, maar ook ons drinken te bewaken. ;)


Woensdag 30 november

We hebben al teveel niets gedaan, we hebben een auto en een bewolkte dag in het verschiet; tijd om die piek van een Teide te bekijken met 3718m hoogte op dit kleine eilandje. 7u15 op (weg vakantiegevoel) en op pad, info inwinnen, twee keer negatief wandel advies krijgen, horen dat de kabelbaan naar de Teide dicht is vanwege de slechte weersverwachting, een korte wandeling makend en toch eigenwijs zijn om naar boven te gaan. De natuur is hier echt schitterend! Droog, dor, lava, rare vormen, stenen en puisten die hier en daar de lucht in gaan, vragen naar meer meer meer.

Het is 12u45 als we toch de afslag naar de krater naast de piek: Pico Viejo (3134m) op gaan. Voor een wandeling van 4u (één richting??) en met de wetenschap dat het om 18u15 donker is. We geloven niet in slecht weer, maar houden de dreigende wolken achter ons angstvallig in de gaten. Zo ook de klok die tikt en geven ons de ruimte om tot 15u15 te klimmen en uiterlijk, uiterlijk 15u30 weer te dalen, zodat we de auto bij licht kunnen bereiken. Auke twijfelt, Hilgien denkt no risk no fun en zet de pas erin. De hoogte begin je hier te merken en dat de wandelconditie 6 maanden geleden een onderhoudsbeurt heeft gehad, is overduidelijk. Toch de pas erin houden. Het zou toch jammer zijn om de krater net niet in te kunnen kijken…. Voor onze favoriete opkikkers maken we wel tijd: brood met gekookt ei, zout en mayo of tomaat, tonijn en mayo (de tube van 75ml is in 1 lunchweek leeg). Hmmmm… we kunnen er weer tegenaan. Potjandriedubbels! 15u15 op de top! Wat zijn de uitzichten gaaf!!!

We blijken niet alleen, 2 Denen en een Zweed komen met ons op de top aan en samen met de Zweed maken we de tocht terug. De Zweed roept na een uur: hé jullie ken ik van de autoverhuur van gisteren! En inderdaad, we stonden daar met een behoorlijke club toeristen zich op te vreten over de enorme traagheid daaro. Overigens blijken we 2 andere mannen die we de berg op achter ons lieten bij de terugreis op het vliegveld nog even te ontmoeten. It’s a small world after all.

We krijgen het voor elkaar: 18u bij de auto, perfectly on time, ook om de uitdrogingsverschijnselen spoedig te reduceren, want wat was het toch zonnig en daarmee aangenaam warm! De Zweed staat aan de andere kant van de berg geparkeerd en dus rijden we hem terug, om te zien dat zijn (identieke) auto achter 3 toeristenbussen verstopt staat. De zonsondergang is hier geweldig!!! Dat verklaart het zootje verkleumde toeristen hier…! We keren de auto nog niet of vinden 2 Poolse lifters die we blij kunnen maken en verlangen voor het eerst weer naar het avondeten ;)


Donderdag 1 december

Enorme spierpijn in bovenbenen en kuiten maakt elke trapafgang een uitdaging en Auke tot steunpilaar. Met een auto en 3 dagen in het verschiet rijden we toch nog even naar Masca en Teno. Het noordwestelijk gelegen natuurgebied. Voor spierpijn is wandelen vast de beste remedie en dus kiezen we voor een niet al te moeilijke rondwandeling van 3,5 uur. Eindelijk zien we een veelheid van hagedissen die we tot vandaag alleen in souvenirwinkels zagen. De wandeling duurde –wellicht door de spierpijn- véél langer dan gedacht en na 5u treffen we eindelijk onze auto aan en realiseren dat er voor vandaag niet veel meer in zit dan een retourtje Buenavista del Norte. We willen de haarspeldbochten snel uit zijn voor het donker invalt, want het is hier pittig rijden! Zodra we de snelweg op zijn verdwijnt de zon in de zee wat het beste uitzicht van de dag oplevert…. Dat wij dat niet alleen vinden, blijkt wel uit de andere auto’s die de snelweg afglippen om de SD-kaarten vol te schieten.


Vrijdag 2 december

Nog een keertje om 7u15 het bed uit, dit keer naar het noordoosten: Santa Cruz en verder. Hier regent het beduidend meer, is het dus bewolkt, miezert het soms even en is de omgeving hartstikke groen. Wat een verschil! We wandelen dit keer een echt korte wandeling van 1,5u wat we in 30min afleggen (we snappen er niets meer van) en gaan op zoek naar wat meer zon. In het Zuiden dus. Onderweg terug zien we enorme dreigende luchten boven land en blauwe luchten boven strand. We slaan voor de zekerheid alvast af naar een willekeurig strand met blauwe lucht en waaien ter plekke van het strand af, tot we op een betonnen plaat ons plekje vinden naast de andere gestrande toeristen. Woooohhhh wat is het hier warm! We branden een paar uurtjes weg, om even een zonnebreak te nemen en hotelwaarts te keren. Wederom ervaren we miezer, voelen ons bedreigd door de luchten en belanden bij het hotel wederom in twijfelachtig weer. Op naar het 500m verderop gelegen strand dan maar. Yeah! Hier heeft de zon zich verscholen. Dit is toch bizar! De ene kant op kijkend wil je de plu en regenkleding pakken die we natuurlijk niet bij ons hebben, de andere kant op kijkend weet je niet of je factor 10 of 50 moet gaan smeren…. Kies je voor Tenerife maak dan wel de keuze tussen het Zonnige zuiden of het groene noorden….!


Zaterdag 3 december

Last nut not least en dus 7u15 weer eens de wekker. Misschien ook wel handig voor het ritme straks, want het is hier immers een uurtje eerder… Wat plenst het buiten!! Wekker een uurtje later. Gaan we wandelen, toeren en toerist spelen of zonnen, relaxen en lezen? Het weer wisselt net zo vaak als onze gedachten en bij geen besluit is er besloten. We stranden op het strand, zonnen op het zonneterras in het hotel en lezen weer een boek uit. Hilgien dan, want Auke is pas op 2/3 van zijn boek gekomen. Wellicht dat het meetelt dat zijn boek bijna 1300 pagina’s bevat….

Wat lekker om te relaxen….! Nou ja tot het stressen op het vliegveld. Daar stond een file van huurauto’s….! Zolang als het duurde om de auto op te pikken, zo snel mocht je de Citroën achterlaten als je eenmaal op bestemming bent aangekomen. (En alle tijd hebt gehad om je druk te maken over: te vieze auto, (on)voldoende diesel, te laat, etc). Het was een grote chaos van wachtenden en dus moest de auto rapido klaargestoomd worden voor de volgende. Auto uitgechekt en vliegtuig inchecken en helaas op naar huis.

19u00 vliegen, rond 0u30 Nederlandse tijd op Schiphol, om te merken dan de treinen niet rijden en bussen wel doch minder vaak. Néé hè… Snel onderhandelen met zo’n louche taxibedrijf om de chauffeur een sprint te laten trekken, zijn auto snel uit de garage van het Sheraton te manoeuvreren en voor 40,- (standaard tarief 60-70,-) ons op Leiden CS te droppen zodat ook wij met een sprintje op de minuut nauwkeurig ons vervoer halen en om 2u00 –eindelijk- thuis komen voor het laatste dagje rust... Zucht... Wat was het lekker om op vakantie te zijn. Gewoon even er tussen uit.

Een weekje naar een Canarische eiland in de wintermaanden, echt gewoon doen. Nou ja. Misschien 10-14 dagen, als je tussendoor nog wat wilt bekijken en voldoende wilt ontspannen. Lanzarote (2015) of Tenerife zijn beide prima opties. Lanzarote was mooier door minder massatoerisme, hoogbouw en meer gezellige dorpjes, maar iets frisser destijds en op Tenerife was het weer (Playa las Americas) top, maar het eten veeeeeeel teveel ;) Nee echt, dat heb je NIET in de hand.