Op naar het Noorden

Zondag 12 augustus: Shëngjin

We worden op tijd wakker en Sanne gaat met Bledi een heerlijk ontbijt met broodjes, lekker beleg en fruit halen die we in het hostel opeten. Natuurlijk wordt de aanwezigheid van Bledi opgemerkt en leverde bij het verlaten van onze kamer al tot problemen. Dat hij al om 6u00 kwam om ons op te halen, kregen we niet verkocht… Logisch…

We hebben een auto gehuurd en willen die ophalen, maar Bledi vindt het wel leuk om zijn ‘koffie’ nog even te verlengen en stelt voor met zijn auto op pad te gaan. Gezellig! Dus we gaan naar de rent-a-car om te vragen of we kosteloos NA ophaaltijd de auto alsnog kunnen cancellen. Na wat discussie en telefoontjes blijkt het geen probleem. Wij blij. We proberen de tussenpersoon nog te bellen, maar het is zondag en er is niemand bereikbaar. We gaan er maar vanuit dat het okay is, al moet je niet geloven wat te goed klinkt… (Later krijgen we een mail dat cancelling van de autohuur voor 6 dagen niet mogelijk is… met mijn creditcard gegevens in hun handen heeft dat de rest van de vakantie wat spanning opgeleverd… maar uiteindelijk bleek 1 dag te zijn afgeschreven en dat is natuurlijk te overzien.)

Anyway wij gaan met Bledi en zijn autootje op pad richting Shëngjin; een mooie badplaats in het Noorden. Bij het eerste tankstation laat Bledi de auto draaien terwijl er getankt wordt. In Nederland wordt je geacht de motor af te zetten en ik vind dat wel zo milieuvriendelijk, dus draai eigenwijs de sleutel om. Zo uit. (Discussie. Uitleg.) Maar even later is de auto nog steeds niet gestart. Ook niet na verschillende startpogingen… Oh oh…. Is dit normaal? Nee. Oh. Toch terug om de huurauto op te halen? Maar uiteindelijk start de auto toch en rijdt ons vlekkeloos naar Sëngjin.

Bledi is wel Albanees, maar zoals vele Albanezen woont en werkt hij in Italië (Bari). Nu hij terug is maakt hij dankbaar gebruik van de mogelijkheden vrienden op te zoeken, zo ook in dit kustplaatsje. We drinken met onze nieuwe vrienden een drankje, maar Sanne en ik staan te popelen het water in te gaan; we willen zwemmen! Deze vriend heeft zijn eigen parasol en ligstoelen en laat weten dat we hier lekker gebruik van kunnen maken; super! We willen bruin worden, maar een parasol blijkt al snel geen overbodige luxe… Er komen nog vrienden van vrienden bij en binnen notime zitten we met z’n 6en een biertje te drinken. In Albanië heeft iedereen overal wel een neef, een vriend of een oom; ons kent ons. En iedereen helpt elkaar. Zo ook hier; één van de mannen heeft hier een appartement en is die nacht elders, dus als we hier willen blijven slapen, dan kan dat. Huh? Wat? Oh, okay, super! We waren van plan nog een stuk Noordelijker af te reizen, maar niets ligt deze vakantie vast (op de vluchten na), dus nemen we het aanbod met beide handen aan.

We gaan nog even waterfietsen voor de inspanning en rijden daarna de peninsula af voor een mooie zonsondergang naast een duin van opgewaaid zand. Het is een onverharde weg en de auto trekt het maar net. Om de zonsondergang te bekijken moeten we een stukje lopen. Het wordt al donker en met een auto die mogelijk niet meer gaat starten, laten we de motor maar draaien. Better safe then sorry here! De lucht is schitterend, maar onderweg zien we overal afval, tot grote vuilstortingen toe. Daartussen lopen varkens en koeien te eten.. een bizar gezicht, maar helaas eentje die we vaker zullen gaan zien..

Terug in het dorp is onze bagage door kinderen naar het appartement gebracht. Te zielig voor woorden, want ik vond de tas zelf al te zwaar (15kg). Binnen blijkt de elektriciteit uit te zijn gevallen en staan al kaarsen klaar. Ik herinner me Alanya, Turkije, waar ik om de week wel een stroomuitval meemaakte, maar hier blijkt het toch echt niet zo vaak voor te komen. We verkleden ons maar in het donker, om in het dorpje te gaan eten. Pizza, want de andere optie is de snackbar. Later thuis deed de elektriciteit het gelukkig weer , was er warm water en konden we schoon het bed in duiken.


Maandag 13 augustus: Koman

7u15 de wekker, wakker worden & opschieten. Snel water en broodjes halen en de auto met schietgebedjes starten en rijden maar. Volgens mijn boekje uit 2009 is een ferryride in Koman een highlight (“meest spectaculaire ferryride van zuid-Europa”), dus daar moeten we heen. Het ligt maar 75 km verderop, maar we moeten 1,5u rekenen voor de route en 1u van te voren aanwezig zijn. Dat betekent dat we voor de enige boot van de dag (10u30) wij om 8u00 op pad moesten. En dat is toch maar gelukt :)

Sanne smeert broodjes met pindakaas en komkommer (jeeeh!), Bledi rijdt en ik maak foto’s : ) Onze magen worden gedurende de bochtige route flink getest… Het is er prachtig en behalve een verdwaalde auto zijn er alleen geiten en koeien op de weg. Fotostops geeft ons enige vertraging en op de één of andere manier moeten we nog racen om om 10u25 te arriveren. Een deja vu gevoel overvalt me… weer te laat en geen boot of mensen te zien…

En ja we hebben de boot gemist, maar de ferry gaat tegenwoordig ook om 9u00 en dat is het allang niet meer… Of we daarom een bootje willen huren? Nou ja, we zijn er toch. Maar eerst onderhandelen; want we zijn toeristen en dus wordt de hoofdprijs gevraagd. We zijn er nog niet uit of er komt nog een 3tal aangereden. Na een kort overleg besluiten we met z’n 6en de boottocht te gaan maken (en betalen vervolgens maar €5,50 pp voor 1,5u varen). Dit bleek een groot succes, want de omgeving was wel mooi, maar we liggen ook continu dubbel met z’n allen. De andere 3 waren overigens ook Italiaanse Albanezen of Albanese Italianen… :).

Onderweg kunnen we een grot in en Sanne en ik zijn nieuwsgierig genoeg: we klauteren naar boven en horen maar rare geluiden die we niet thuis kunnen brengen. Foto met flits brengt uitkomst: vleermuizen!
Na wat foto’s springen we de boot in voor de verdere boottocht door het heldere water, tussen de groene bergen en mooie rotsformaties. Super, relaxed, mooi!

Terug bij de auto gaan we gelijk maar weer rijden, we lunchen onderweg, vermijden ezels, maken jumping pics en komen tegen 16h30 in Shkodra aan, waar we informatie willen opvragen over de volgende bestemming. We willen namelijk naar bergdorp Tethi, in het hogere (lett&fig)Noorden. De ‘VVV’ zou open moeten zijn, maar blijft zonder duidelijke reden nog een uurtje dicht... Ondertussen komen we in gesprek met 4 Tsjechen die net 10 dagen door de bergen hebben getrokken en ons helemaal enthousiast maken. We drinken raki, zij spelen muziek en zo zitten we onze tijd voor de VVV uit. Als het zaakje open is, blijkt dat ze weinig tot geen info hebben, maar van de Tsjechen zijn we iig al een stuk wijzer. Op dringend advies een 4WD te huren, gaan we nog even langs een rent-a-car. Maar €80,- per dag is best aan de prijs, als we ook voor €5,- naar boven kunnen taxiën… We boeken daarom maar een gewone auto voor na ons bezoek aan Tethi, zodat Sanne en ik straks ook nog vervoer hebben. Nieuwe auto, nieuwe kansen toch?

Ondertussen hebben we wat snacks gehaald en rijden we maar snel naar Boga; het dorpje voor Tethi dat wel via (grotendeels) asfalt te bereiken is. Geen verkeerde keuze, want nog geen half uur later steken er een paar schildpadden over! Wauwie! Ze zijn snel, maar wij met onze camera’s nog iets sneller :)

In Boga stoppen we bij het eerste de beste eetgelegenheid en bestellen het enige eten wat er is: gebakken aardappelen, stukje vlees en salade. Ondertussen zoeken we een slaapplaats, maar ook dat kan hier en blijkt spotgoedkoop: 5,- pppn! Wat willen we nog meer? De douche en wc hebben gebruiksaanwijzingen, er lopen wat spinnen die we de stofzuiger in krijgen en er doodleuk weer uitlopen, maar verder is het er prima.