Genieten van blauw, rood én zwart in het zonnetje

Wel of niet schrijven?

Ik ga graag op wintersport. Het liefst elk jaar. Eigenlijk is het mijn favoriete vakantie. En toch heb ik tot nu toe geen wintersport op papier verhaald. Waarom eigenlijk niet? Omdat het zo gewoon is? Dat lijkt me niet. Het is immers iedere keer bijzonder. Omdat het geen reis is? Ik kan het anders ook geen vakantie noemen. Nou ja wel een sportieve vakantie. En de backpack gaat op. Bovendien roep ik altijd dat ik alleen boeken lees in vakanties. En laat de wintersport ook een van de momenten zijn dat er een boek uit gaat. Beleef ik te weinig? Kan ik niet bepaald zeggen.... Tijdgebrek is een betere reden, maar dat is tijdens een reis ook altijd het geval.

Puck (tablet) is thuis gebleven en dus is er geen optimale gelegenheid om te schrijven. Lekker lezend in een boek over een fietstocht van België naar China, krijg ik echter steeds meer behoefte om ook te schrijven.... Na de zoveelste wintersport wordt het hoog tijd. Dan maar swypen op mijn mobieltje...


Niet de eerste keer...

Op mijn 12e stond ik voor het eerst op ski’s. Gebonden aan schoolvakanties gingen we als gezin meestal in de kerstperiode; een erg drukke en koude periode. Toen ik was afgestudeerd ging ik proberen te werken in een skigebied; dat werden 2 weken Tignes, Frankrijk en 4 weken Kirchberg, Oostenrijk. Vooral werken en tussendoor eens wat skiën. Daarna met Edwin skiën, met Loes&co eens snowboarden en met Dynamic (aanrader!) een week weg of met Couchsurfers & Caro naar Portes de Soleil in Zwitserland genieten van veel zon, sneeuw en gezelligheid genieten op de latten. De weken weg met groepen zijn altijd een groot succes met enorm veel lol, iets teveel alcohol en te weinig slaap al deed ik voor dat laatste hard mijn best ;) . Met de week snowboarden in de schoolvakantie en eindeloos wachten in de rijen voor de liften, de enorme drukte op de pistes en het betalen van de hoofdprijs heeft mij doen besluiten nooit maar dan ook nooit meer in schoolvakanties op wintersport te gaan. Daarbij de behoefte aan zon en liever pap op de piste dan ijzige glijpartijen hebben maart tot favoriete maand bestempeld. Het liefst met mijn verjaardag in de sneeuw met hoogtes, snelheden en de zon als energiebronnen. Wat kan ik mezelf beter cadeau doen?!

Dit jaar gaan Auke en ik voor de tweede keer samen op wintersport, natuurlijk weer in maart. Hoe? Liever niet met de auto met z'n tweeën, want als bijrijder slaap ik. Als chauffeur wil ik een wakkere bijrijder ter preventie van slapend rijden... Bovendien is het zonder winterbanden er kettingen not done en de aanschaf kostbaar. Met het vliegtuig is goed te doen, mits je daarna relatief makkelijk ergens met trein of bus geraakt. Portes de Soleil en Flachau waren daar voorbeelden van. Andere bestemming, ander vervoer? Weer met de bus? Slapen doe ik meestal goed als er wordt gereden en de laatste x kon er op Den Haag CS worden opgestapt, echte luxe.

Wetend wanneer we willen gaan en hoe, betekent nog niet dat je je keuze hebt gemaakt. Met de eisen; <250m aan de piste EN de lift en minimaal 300km pistes waren er nog tig opties. En tja met de luxe 'seen it, been there, done it' sluit je nog wel iets uit. Zoeken zoeken en nog eens zoeken tot je het beu bent en dan snel boeken! Tignes it is. Dat ik er 12 jaar geleden 2 weken heb gewerkt, betekent niet dat ik het ken. Dat was erg lastig met werkweken van 72u... Dus Tignes, here we come! Ik wil je nu wel echt leren kennen!


Vertrek – vrijdag 6 maart

Donderdags vrij, vrijdags vrij. Zeeën van tijd om voor te bereiden, in te pakken en bijtijds klaar te staan. Niets is minder waar natuurlijk... hele dag rennen, vliegen en pakken resulteerde in een flink bepakte (backpack, handbagage, ski's, -schoenen) sprint naar de tramhalte om net de te vroege tram te missen én de geplande trein te missen. Om met een sprint naar metro en de bus ons op Capelse Brug om 15.57u te melden. Mooi op tijd, want om 16u is het vertrek en warempel na ons komen er nog 5 personen. Om 16.04u vertrekken we in alle rust file rijdend naar De Lucht, Den Bosch voor eten en overstap om nog weer in Maastricht mensen op te pikken, om 1u in Luxemburg tanden te poetsen en klokslag 8u op bestemming aan te komen.

Of we geslapen hebben? Nauwelijks natuurlijk. Slapen dat gaat toch niet heel goed, ondanks de meegenomen slaapmuts, in de vorm van port. In de bus draait een film waarin én vaak schreeuwende ruzie plaats vindt en tussendoor reclames zijn, waarbij het geluid zoals gewoonlijk nog even wat harder staat. Fijn. De stoelen zitten best lekker, maar liggen echt minder. Om 1u en 4u een korte break en 7u15 de eerste praatjes om ons heen zorgt nou eenmaal niet voor langdurige slaap. Misschien ook teveel vooruit geslapen en niet zo brak als gewoonlijk op reis. Elk voordeel heb z’n nadeel dus. ...


Zaterdag 7 maart

Als we aankomen moeten we zoeken naar ons appartement met dezelfde naam als meerdere hotels, resto's en liften. Lekker handig! Echter een goede workout om warm te draaien. De ski's+schoenen bleken al 8,5kg te wegen en zijn echt een ballast. Eenmaal het hotel gevonden bleek dat we snel onze kamer in kunnen. Eerst even skipas halen. Nu blijkt opnieuw dat we vouchers nodig hebben die we niet hebben gezien. Bovendien bleek dat we een pas hebben voor 6 dagen Tignes i.p.v. 8 dagen L'Espace Killy; die gewenste 300km dus. ... goed opgelet! :) Gisteren hier nog over gebeld maar dat was te laat. Bij de kassa kan het geregeld worden maar het is allemaal vreselijk ingewikkeld... er ontstaat een flinke rij mensen achter ons, maar dan kunnen we (flink) bij betalen en hebben wij een dagpas voor Tignes en een 6 daagse pas voor het hele gebied. Tijd voor skihuur voor Auke, boodschappen, koffie en ontbijt en om 11u30 staan we toch echt op de piste! Waaauwwww gaaf hier! We kunnen het nog! De zon schijnt volop, de sneeuw condities zijn geweldig, het zicht optimaal en de pistes leeg en dus volop ruimte voor de eerste moves! We vergeten de busreis en korte nacht en skiën tot de benen verzuren en de liften sluiten. Nog even flink zoeken naar ons appartement -alles lijkt hier op elkaar- en we kunnen douchen, badderen, lekkere pasta bereiden en om 21u30 gaat het licht uit.


Zondag 8 maart

De nacht was beter dan in de bus. Maar dit is Frankrijk. De kamers zijn klein (al hoewel een 4p kamer voor 2p ruim zat) en op de bedden wordt flink bezuinigd. Wat een knoeperhard matras! Kussens en sprei waar we beiden spontaan van niezen en dus ondanks slaapgebrek weer geen topnacht.
Maar tijd voor croissants, baguette en koffie en wiiiiiiii piste op piste af. Wat is het hier mooi!!! Veel mensen verkiezen Oostenrijk boven Frankrijk vanwege de sfeer, de après ski, de gezellige dorpjes en niet de ellendige hoogbouw. Klopt allemaal, maar het is hier sneeuw zeker, fantastisch groot, hoog en de uitzichten fenomenaal! Wat is het adembenemend mooi.

We willen van ons plaatsje Val Claret (Tignes) alle gebieden links op de kaart aantikken en racen zo ontdekkend door het gebied met alleen blauwe en rode pistes. Het lukt! Die sleeplift met 50÷ stijgingspercentage was goed te doen, maar de piste met dezelfde dalingspercentage een stuk minder en maakten we op onze kaart zwart i.p.v. rood. Een sleeplift is hier overigens best zeldzaam. Daarentegen komen we behalve stoeltjesliften en gondels ook 'telepheriques' en echte treintjes tegen! Er kunnen ontzettend veel mensen in en de treintjes gaan onder de grond of eigenlijk dwars door de bergen heen! Waanzinnig!
Vanwege het weer verkiezen we de stoeltjeslift al snel boven de dichte of ondergrondse opties zodra het nieuwe eraf is ;)

Het is nog geen 16u of we houden het voor gezien. De hele dag buiten aan het sporten is best pittig! We skiën bijna continu door, hebben onze eigen lunch bij ons en een liter drinken. In de lift of gewoon ergens op de piste nuttigen wij onze heerlijke luxe belegde broodjes endrankjes. Niet alleen praktisch maar ook goedkoop. Vandaag drinken we ook even een colaatje bij een tentje met muziek en met de geschatte €5,50 voor een halve liter cola zijn we er nog niet. €7,- durven ze te vragen. Dit is ook typisch voor de pistes in Frankrijk. Over de prijs van eten hoeven we het al helemaal niet te hebben.
De bediening vergiste zich en brengt 2x de bestelling wat de cola trouwens weer een stuk betaalbaarder maakt!

Bij de supermarkt halen we behalve avondeten ook een fles port voor onze dagelijkse neut. Ook 7 euro net als de cola op de piste en een meevaller. Gelijk na het afrekenen brak de papieren tas echter onder zijn gewicht... De fles port begaf het als eerste en niet alleen de boodschappen zitten onder de port en glasscherven, ook de doorgang van de supermarkt is in 1één klap belemmerd…
Met behulpzaamheid van het personeel kan de ravage snel worden verholpen. Auke haalde ondertussen een nieuwe fles port... Ter compensatie van de vergissing vanmiddag betalen we nu 2x voor 1 fles.


Maandag 9 maart

Gisteravond dekens gevonden in de kast en met 2 dekens onder ons en een deken over ons en is de nacht een stuk zachter. Ter preventie van niesbuien maken we onze eigen kussens met de meegebrachte truien en zo slapen we eindelijk goed door.

We zijn klaar om de rechter zijde van de kaart te ontdekken; op naar Tignes Le lac en de andere takken van Tignes. Onderweg pikken we een enkele zwarte piste mee en gaan we off piste als een geplande piste gesloten is. Auke was vooraf heel enthousiast maar naarmate de route vordert wordt dat steeds minder. Met onze heerlijke broodjes kiri en brie aan een picknick tafel bij een security post met dus ook een fantastisch uitzicht komt de energie weer terug. Even later zijn we verbaasd over de bunJjump met ski's aan een kabelbaan en genieten we van een drankje in de zon van Tignes Le Brevieres op het meest oostelijke punt van de ‘plan de pistes’. Als we terug skiën heeft Auke de smaak te pakken en skiet voorop, alle bedachte afslagen missend wat extra liften en pistes oplevert ;)

Maar dan komen we terug op onze retourpiste Henri zodat we bij de laatste afdaling nog even een biertje op deze geslaagde dag kunnen drinken in de laatste zonnestralen.

Nog even koken, lezen (mijn eerste boek al uit! ) en om 21u30 gaat ook ons lichtje uit. ...


Dinsdag 10 maart

Het skiën gaat lekker! Het weer is goed (zon, zon, zon) en er zijn ook meer mensen op de pistes. Dat betekent dat we soms maar liefst 5 minuten moeten wachten bij een lift! :) En als we fantastische ligstoelen naast de lift tegenkomen terwijl het lunchtijd is, bedenken we ons niet en ploffen we neer en blijven zo een uurtje genieten.... Met ’s ochtends factor 30 en ’s middags factor 50, kom ik net niet verbrand de dag door. Auke redt zich met alleen factor 20, tja verschil moet er zijn.

Vandaag zijn er veel problemen met de liften en de een na de ander staat 10 min. stil en zo druppen er langzaam aan ook uit de naast gelegen lift af en toe mensen.

We zien ondertussen vele skiërs, snowboarders, valpartijen, paragliders, bananen en heli's voorbij komen. Denkend aan Senur 4 jaar geleden en Wai en Anne Marie vorig jaar en Bertil dit jaar weet ik dat een (ernstig) ongeluk in een klein hoekje zit.... en 3 van de 4 ongelukken heb ik zien gebeuren, en van iedereen de ellende ervaren. Die banaan of heli betekent echt weinig goeds.... Eerlijk is eerlijk, vroeger vond ik het spannend om een heli te zien landen, maar inmiddels is die spanning vervangen door angst...

We skiën rustig verder, belanden op een blauwe piste wat een kilometer lange halfpipe is en zigzaggen half duizelig wordend naar beneden.

We sluiten de dag af met crêpes. Niet met poedersuiker, want sucre en poudre is niet hetzelfde, zo blijkt.
Nog even een spelletje en voor de verandering weer eens vroeg naar bed.


Woensdag 11 maart

De wekker staat wat later -om 8u- maar dat mocht niet baten. De vermoeidheid zit er inmiddels in. Ontbijten met crêpes, croissants, baguette en fruit blijkt helaas ook geen extra energie op te leveren. Ook onze eigen gemaakte dagelijkse sportdranken (sap/fris+water) helpen weinig. De ene dag gaat gewoon beter dan de andere dag. En dat is met skiën nou eenmaal direct te merken.

We beginnen rustig aan. Gaan na de eerste afdalingen kijken bij kwalificaties voor de WK freestyle skiën. Of nou ja, door verkeerde timing, vooral naar de voorskiërs. Dan toch maar weer groene, blauwe en vooruit ook rode pistes af. Vervolgens hebben we een zwarte piste nodig voor de afwisseling en de energie neemt toe. Voor zolang dat nodig is. Het voelt als een opkomend griepje. Ik bedoel 9 a 10u slapen per nacht moet toch voldoende zijn?

Ik ben er klaar mee. Waarom skiënd naar beneden als het ook anders kan? Tja die banaan of heli kom je niet zomaar in en een breuk heb ik er ook niet voor over. Vliegend naar beneden klinkt echter wel gaaf. Waarom ook niet?! We vieren gewoon mijn verjaardag een weekje eerder en ik in een top cadeau van Auke; ik ga paragliden!!!

Het is geregeld voor we er erg in hebben. Ik kan gewoon de ski’s onder houden, me tussen een ander paar ski’s plaatsen en wachten tot ik geharnast word. Als Auke de camera nog nauwelijks laat draaien, glijd ik van de berg. Het volgende moment hang ik met de ervaren paraglider c.q. skileraar in de lucht boven de pistes en het dorp Tignes Le Lac! Zwevend met 30 km/u tegen de wind in, in een serene omgeving met daaronder de wintersporters die de pistes afglijden, fantastisch! Ook Auke skiet onder ons door. Hij zoekt de plaats waar wij gaan landen, wij zoeken thermiek wat wij tegen de rotswanden vinden. We stijgen verder op en zien een andere paraglider en een arend onder ons door vliegen. Nog even rond cirkelen en opschrikken van een windvlaag die het matras optilt en dan is het tijd om te landen. En wel op het staartje van een zwarte piste met de ski's glijdend op de sneeuw. Wauwwwww wat is dit gaaf! Echt een aanrader! Nu nog Auke overtuigen om ook te gaan. ;)

Psychisch ben ik helemaal opgeladen, maar of het de algehele malaise is of het cirkelen, lichamelijk voel ik me nog niet top.

Lift omhoog, nog een enkele afdaling en naar huis. Even bijkomen van alles met een boek in bad. Daarna uit eten, we doen immers of ik jarig ben ;) Een burger met patat en salade klinkt Frans, maar zo snel het op tafel staat en zo snel het op is, is eerder Nederlands te noemen. Nou ja wordt het niet te laat. ‘t Is immers vakantie?!


Donderdag 12 maart

Gelukkig weer iets fitter gaan we weer lekker op pad. Vandaag zien we wel waar we uitkomen. De linkeronderkant van de kaart staat nog op de to do list. Tevens de zwarte piste met vandaag de extra markering 'difficult slope' wat ons niet weerhoudt en wat misschien een best lastige piste is maar niet moeilijker wordt ervaren dan een gemiddelde zwarte piste. Auke heeft inmiddels het ritme dan ook goed te pakken. Waar ik tot nu toe wel eens moest omkijken waar Auke was, moet ik nu in de verte kijken waar hij is gebleven. De rollen zijn omgedraaid! Auke roept dat het zooooo simpel is, nu hij wél naar voren helt, i.p.v. naar achteren.

Als we bij de lift en rode piste Signal komen zien we dat deze sleeplift geen 50÷ maar 60÷ stijgt. Wel een waarschuwing voor deze ‘moeilijke’ lift wat doorgaans op deze hoogte voor niemand een probleem zou moeten zijn, maar dat deze piste rood is…? De donkerrode of beter gezegd pikzwarte piste is voor ons een no go. We vragen nog even bij wat ervaren skiërs na of de piste toch te doen is, nee dus. We nemen de volgende liften en pistes als Cascade. Fantastisch; met deze blauwe en rode pistes kunnen we onze lol op. Top sneeuwcondities hier en flinke bulten en heuvels per piste. Onze favoriet is Combe de Géant waar we noodgedwongen snelheden van 60 a 70 km/u halen. Langzamer betekent steppen en dat is niet zo leuk als racen; ) we proberen met runkeeper de snelheid vast te leggen maar op zo'n 3000m hoogte en zonder wegen lukte het niet onze locatie vast te stellen helaas.

We zijn nog niet uitgespeeld of we komen bij ‘petit cross’, een kinderslalom met poortjes om onderdoor te gaan. Geweldig! Op de camera vastleggen gaat niet in één keer goed. Dus snel weer de lift in en de piste af, maar het is bijna 17u en de materialen worden helaas opgeruimd. Door voor de laatste lift: de Tommeuses voor onze retour naar Tignes. Nog even een biertje in het zonnetje en het zit er weer op.

Thuis aan de port, gebakken aardappelen en salade, terug op de piste finale WK Freestyle skiën kijken (gaafff!!!) en nog even Yatzee (Auke 3x Yatzee behaald in 1 spel!), regenwormen en mens erger je niet en het is weer kinderbedtijd.


Vrijdag de 13e (waaaaaah!)

Laatste dag met de pas L’Espace Killy dus we moeten nog even overal heen waar we nog niet zijn geweest. Niet dat dat er veel zijn, maar wel omdat we van vele pistes het niet zeker weten tot we die nogmaals gedaan hebben.

De rugtas met eten, drinken, muts, sjaal, bril en zonnebrand is erg prettig, je bent immers altijd van alle gemakken voorzien. Het ene moment is het koud, dan weer warm of heb je opeens honger of dorst en in de lift kan je gelijk het ‘probleem’ aanpakken. Je verliest geen tijd en kan de noodzakelijke tijdsinvestering extra nuttig inzetten. Nadeel is alleen dat de rugtas voor de lift altijd even van de rug naar de buik verplaatst moet worden. Anders zit je op je puntje van je stoel. Dat het om andere redenen ook 'verboden' is, blijkt vandaag.
De rugtas is bijna leeg, de lift is kort en ik was niet snel genoeg met de rugzak schuiven. Dus besluit ik de rugtas gewoon op de rug te houden. Boven aangekomen laat ik Auke en een snowboarder eerst gaan en wil dan ook snel uit het stoeltje springen. Een band van de rugtas zit echter klem en ik hang net zoveel in het stoeltje als erbuiten.. De stoel draait, om weer naar beneden te gaan. Help. Paniek. Ik kom los en sta naast de lift, echter zit nog vast met mijn benen in een ketting. Dit blijkt de noodstop te zijn, waardoor ik zelf de lift heb stil gezet. En gelukkig maar, want de liftbediende was aan het bellen en heeft me niet gezien. Hij komt me nu snel bevrijden. Met een rood hoofd (niet alleen van de zon), stommel ik “sorry, sorry, mijn rugtas” en kies het hazenpad, publiek achterlatend en na kijkend…

De ‘petit cross’ krijgt een herkansing! Filmend racen we om de vlaggetjes en onder de poortjes door. Nu wel vastgelegd! Wat is dit kinderlijk leuk!

De hele dag heb ik het wat koud maar gelukkig kan ik met boek en portje in bad weer opwarmen en de dag is weer top te noemen! Helaas zit de week er bijna op. Morgen de aller allerlaatste dag. Vanavond de koelkast leeg eten!


Zaterdag 14 maart

De laatste dag is aangebroken. We moeten het appartement schoon opleveren; echt schoon, inclusief koelkast, bad, wc, etc. We staan dus iets eerder op, ontbijten, pakken in, vliegen door het appartement heen, zetten de bagage in een hok, halen een nieuwe skipas en zitten om 10u in de lift naar boven.

Missie: alle liften nemen van het (beperktere) gebied Tignes en anders alle nog niet bespiede en beskiede pistes en alle zwarte pistes (hetzelfde?!) nemen.

Onderweg naar boven krijgen we het onwijs koud en belanden in de wolken. Met het stijgen van de meters daalt de temperatuur tot -12'C en worden we bedekt met een laagje ijskristallen. Voor wintersport misschien niet koud, maar onze referentiekader is afgelopen week en de temperatuur was meestal rond de 2-5'C en zakte hooguit eventjes tot 5 graden in de min.

Auke heeft sinds donderdag de smaak te pakken en wil graag in deze hoek starten met de zwarte piste. Niet dat we een hand voor ogen zien, laat staan pistemarkering, vanwege het dikke wolkenpak, maar dat is alleen maar extra spannend? We gaan rustig naar beneden en als ik lekker op dreef ben, hoor ik Auke roepen dat ik moet stoppen. Ik zit al een tijdje niet meer op de piste. Tja ik zie wel af en toe een paaltje, maar die volg ik blijkbaar aan de verkeerde kant; ) iedereen zoekt en lijkt maar wat te doen. Als we weer verder zakken komt de lift in beeld en zijn we onder de wolken beland.

Nog een keer omhoog! Auke vindt de mist toch maar niks. Zelf denk ik dat we boven de wolken komen als we de laatste lift de Grande Motte opgaan. We gaan het proberen! En ja hoor, langzaam aan wordt het van niets tot iets zicht, vanzelf zonnig met prachtige vergezichten over het wolkendek heen! Op het hoogste punt van dit skigebied: 3456m komen de kodakmomentjes, waarbij mijn camera met de vele filmpjes en foto’s weer piept dat ‘ie er vol van is. Gelukkig hebben we onze mobieltjes nog bij ons!

De afdaling doen we over de rode pistes en met het dalen van de meters stijgt de temperatuur naar aangenaam. Ondertussen maken we sneeuwwolkjes op de piste die ook vastgelegd moeten worden.

Tijd voor nieuwe zwarte pistes op de Col de Ves. Spannend! Hier hebben we de keuze uit 2 gemarkeerde pistes; de een wel, de ander niet geprepareerd... We beginnen met de geprepareerde zwarte piste en vinden het een lachertje. Steeds is het spannend als je een bocht omgaat, maar uiteindelijk stelt het niets voor. Nieuwe ronde nieuwe kansen. Hup lift in en goed opletten; waar gaan we straks over de ongeprepareerde route skiën dat niet te moeilijk is en vooral de ski's niet opschuurt? We hopen op wat gezelschap om ons heen, maar het is leeg. We zijn op onszelf aangewezen... Het eerste stuk gaat goed, de buckels zijn niet onze favoriet maar lukt ook nog en voor we het weten komen we terug op de gewone piste en kunnen we deze zwarte ook afvinken, check in de box!

Tijd voor iets luchtigs; een sleeplift omhoog en een blauwe piste omlaag. Hé cool een snowpark! Een speeltuin voor kinderen EN volwassenen! We bedenken ons niet en vliegen over de zeer bochtige route; zowel op als neer als van links naar rechts, met aan het eind een sprongetje. Dat is gaaf!

We gaan hier even van bijkomen en een kwartiertje zitten voor een sandwich met chocoladepasta en banaan en een nieuw plan verzinnen terwijl we de zonne-energie opsponsen.

We besluiten netjes het rijtje liften en pistes af te vinken tot we bij Aiguille Percee op 2728m komen en waar we de eerder genomen zwarte piste afdalen naar Tignes les Brevieres op 1550m. Een tocht van zo'n 5km. Het was de vorige keer goed te doen. Maar dat zegt weinig. De ene keer is de piste simpel en lekker, dan weer ijzig of vol met hoge buckels.

Het begin belooft een mooie tocht te worden. Maar niets is wat het lijkt. Was het vorige keer ook zo steil? We zijn weer een van de weinige mensen op de piste en nemen de tijd en de volledige piste in beslag. Dat het voor anderen ook zo veilig is dat ze hier niet bevinden blijkt op een later moment. Op een zeer hobbelig (buckelig) stuk oefenen we onze bochtjes waarbij fouten leiden tot controle verlies. In dit geval van controleverlies van Auke en van zijn ski. De punt van de ski schiet in de sneeuw, Auke erover heen en hop, hij 10 meter naar beneden glijdend, maar zijn ski neemt het er echt van en schiet het hele steile stuk naar beneden (100m?). Auke’s bril lag overigens halverwege de tuimeling en de landing. Ik klim met ski's een paar meter omhoog en glijd weer net zo hard omlaag. Op dat moment komt iemand aan skiën die het gebeuren observeert en een handje komt helpen. Hij pakt de bril en geeft hem aan Auke. Als Auke vervolgens voorzichtig op zijn kont naar beneden probeert te glijden met de stokken en ski in de handen blijkt dit de volgende tuimeling tot gevolg te hebben. Ik kan de stokken nog oprapen maar heb skiënd met alleen mezelf en 2 stokken al de nodige moeite. Oké 4 stokken gaat ook nog. Onze brilredder vindt verderop ski nummer 2 en brengt deze naar Auke die inmiddels helemaal beneden is. Als zich ondertussen een groepje mensen heeft verzameld kijken ze nogal bezorgd naar ons. Wij lachen ondertussen weer en geloven echt wel dat we de piste zelfstandig afkomen. En dat doen we met vlag en wimpel en een ervaring rijker.

We nemen weer de lift -dit maal eitjes- naar boven. Eten en drinken de energie er weer bij en hebben nog niet voldoende geleerd van de zwarte pistes en nemen die ene laatste ongeprepareerde doch gemarkeerde piste weer naar beneden. Deze begint met een sprongetje waarop we zijn voorbereid, maar de enorme buckels die we vanuit de lift niet konden zien, leveren opnieuw de nodige problemen. Waar Auke eerst de smaak te pakken had en ik in mijn broek plaste, draaien de rollen zich weer om. Ik glijd rustig, met soms wel soms geen controle, tussen de buckels door. Auke verkrampt maar zijn ski 's zitten erg flexibel aan de schoenen en er vindt een déjà vu plaats. Dit keer schiet de ski maar 20m naar beneden en zojuist langs me. Erbij blijven is niet zo verstandig want Auke gaat weer kontwaarts.... Dit keer zijn de hobbels hoog genoeg om niet te ver te glijden. Ski weer aan, maar de zin is er uit. We komen gelukkig snel weer veilig beneden. (Ja Bertil en Erik, ik vind ook dat Auke een helm op mag, maar daar had hij nu ook niets mee bereikt ;).

De zwarte pistes zijn klaar en de zwarte pistes zijn op. We nemen de blauwe en rode routes, gaan nog een beetje pirouetteren op de pistes en komen om 17u van de piste af. Of ik ook ben gevallen vandaag? Ja zeker, maar alleen op de meest simpele pistes, waar blijkbaar een sneeuwvlokje in de weg lag…. Over sneeuwvlokjes gesproken, het begint heel licht wat te sneeuwen, onze eerste verse sneeuw deze week en dat kunnen de pistes inmiddels wel gebruiken!

Voor ons zit het er echter op. Het is gedaan. Ski's inpakken dan wel inleveren, omkleden in de wc; uit eten en klokslag 19u30 de bus in. Zelfde bus als de heenreis, zelfde mensen en dezelfde zitplaatsen. Gelukkig met meer slaap en zo komen we voldaan en moe zondag om 11u30 thuis. Het was weer top.
Voor volgend jaar staat deze missie klaar: buckels boven kniehoogte ook onder de knie krijgen!