Dag 2; what a day
Blijf op de hoogte en volg Hilgien
08 November 2014 | Kaap Verdië, Mindelo
Na een te korte nacht (sinds wanneer heb ik een werkzame innerlijke klok?) is het wachten op mijn backpack. Op de afgesproken 10u00 of –beetje uitloop- 11u00 arriveert in ieder geval niets. Dus we gaan het stadje Mindelo ontdekken. Geen grote stad, al hoewel de 2e grootste stad van Cabo Verde, en zonder kaart of opletten vinden we steeds ons hotel terug. Steeds? Ja steeds, want de bagage komt maar niet en dat wil ik toch steeds even controleren. We gaan ook langs het TACV (vliegmaatschappij)-kantoor voor informatie. Het blijkt dat Engels spreken hier niet voldoende is. Gelukkig kom ik in het Frans een stuk verder en vanaf dat moment praten we vaker Frans dan Engels, want dat lijkt iedereen hier te spreken dan we te begrijpen, naast het Creools en Portugees. Bij de TACV weten ze me niets te vertellen. We lopen dus nog maar een rondje, al is dat in spijkerbroek, wandelschoenen en zonder zonnebrand niet echt lekker met 28’C…. We zouden kunnen gaan zwemmen..? Beide badlakens, bikini en zonnebrand zitten in de backpack…
We ontmoeten wat locals die of schriften wil kopen voor school (gesprek in perfect Engels) of links of rechts om geld aan ons wil verdienen. Maar dan ontmoeten we de andere slachtoffers uit het vliegtuig. De eerste heeft de bagage zelf opgehaald, de 2 Belgen een uurtje later ook. Ondertussen is het tegen 15u00 en de tranen schieten in mijn ogen. Hadden we niet gewoon vanochtend moeten beslissen een taxi die kant op te nemen? Ja dat er bussen gaan hebben we allang uitgesloten. Met nog de tranen (van vermoeidheid, warmte, knorhonger EN frustratie) in de ogen komt een Nederlands stel op ons afgerend; ook zij waren braaf op de koffers aan het wachten. We spreken af te lunchen, het vliegveld te bellen (maar helaas, siesta, dus ggh) en alsnog de taxi te nemen zodat we om 16u00 op het vliegveld staan. Jaaaaaaaah, daar staan –nog altijd!- onze backpacks! Wiiihaaaaaa! :)
Met nog… 1 andere tas. En.. tja… te verwachten; al die koffers van mensen die NIET hier in Sao Vicente zullen komen. Met nog het invullen van een klachtenbrief, maar zonder schadevergoeding (moeten we nog een uur wachten) gaan we terug om om 17u00 op het strand te kunnen neerploffen. De zee in; eindelijk ik heb het koud!! Voel me weer mens!
Auke ziet opeens nadelen van de hereniging van mij en mijn backpack. Vanochtend en gisteren had ik niets, maar nu ligt alles overal en kan ik nog steeds niets vinden! Ik ben niet opeens in 2 minuten klaar, maar kan nog even tandenpoetsen, andere kleren uitzoeken, zonnebrand of aftersun smeren etc.
We gaan uit eten met leuke livemuziek en maken plannen, we gaan hier weg. Morgen pakken we de ferry naar het eiland Santo Antao. Ellende bindt. We hebben besloten samen met het andere Nederlandse stel een paar dagen met huurauto op stap te gaan. Een goed vooruitzicht! Maar wel om 7u00 de deur uit, dus eigenlijk staat er weer een korte nacht te wachten…. Gaaaaaaap. We gingen toch vakantie vieren?
PS we hadden hier –merkbaar- wifi, maar of we de komende dagen/weken bereikbaar zijn…?
We ontmoeten wat locals die of schriften wil kopen voor school (gesprek in perfect Engels) of links of rechts om geld aan ons wil verdienen. Maar dan ontmoeten we de andere slachtoffers uit het vliegtuig. De eerste heeft de bagage zelf opgehaald, de 2 Belgen een uurtje later ook. Ondertussen is het tegen 15u00 en de tranen schieten in mijn ogen. Hadden we niet gewoon vanochtend moeten beslissen een taxi die kant op te nemen? Ja dat er bussen gaan hebben we allang uitgesloten. Met nog de tranen (van vermoeidheid, warmte, knorhonger EN frustratie) in de ogen komt een Nederlands stel op ons afgerend; ook zij waren braaf op de koffers aan het wachten. We spreken af te lunchen, het vliegveld te bellen (maar helaas, siesta, dus ggh) en alsnog de taxi te nemen zodat we om 16u00 op het vliegveld staan. Jaaaaaaaah, daar staan –nog altijd!- onze backpacks! Wiiihaaaaaa! :)
Met nog… 1 andere tas. En.. tja… te verwachten; al die koffers van mensen die NIET hier in Sao Vicente zullen komen. Met nog het invullen van een klachtenbrief, maar zonder schadevergoeding (moeten we nog een uur wachten) gaan we terug om om 17u00 op het strand te kunnen neerploffen. De zee in; eindelijk ik heb het koud!! Voel me weer mens!
Auke ziet opeens nadelen van de hereniging van mij en mijn backpack. Vanochtend en gisteren had ik niets, maar nu ligt alles overal en kan ik nog steeds niets vinden! Ik ben niet opeens in 2 minuten klaar, maar kan nog even tandenpoetsen, andere kleren uitzoeken, zonnebrand of aftersun smeren etc.
We gaan uit eten met leuke livemuziek en maken plannen, we gaan hier weg. Morgen pakken we de ferry naar het eiland Santo Antao. Ellende bindt. We hebben besloten samen met het andere Nederlandse stel een paar dagen met huurauto op stap te gaan. Een goed vooruitzicht! Maar wel om 7u00 de deur uit, dus eigenlijk staat er weer een korte nacht te wachten…. Gaaaaaaap. We gingen toch vakantie vieren?
PS we hadden hier –merkbaar- wifi, maar of we de komende dagen/weken bereikbaar zijn…?
-
08 November 2014 - 09:31
Rob:
Ha Auke en Hilgien, jullie zijn nu wrs op St Antao.. Als de boot op tijd vertrokken is... -
15 November 2014 - 23:34
Riet:
Wat een geweldig avontuur nog zonder vakantie gevierd te hebben, liefs pa en ma. -
15 November 2014 - 23:34
Riet:
Wat een geweldig avontuur nog zonder vakantie gevierd te hebben, liefs pa en ma. -
18 November 2014 - 21:45
Rianne:
Pff wat een gedoe! Maar alles is goed gekomen :) .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
