Amman, een slecht begin

Om 8u15 gaat de wekker. Jeetje, ik ben in Jordanie!!!
Ik kan met Rula meerijden naar downtown; het centrum. Fijn! Nu heb ik een paar dingen te doen:
1.geld pinnen...
2.simkaart kopen
3.koffie zoeken en dan wil ik wellicht ook wat eten...
Kan alleen is deze volgorde merk ik, want zonder geld kom je nergens :)
Ik vind een pinautomaat... sterker nog, binnen een uur vind ik 6 pinautomaten! jaja.. want bank 1 gaf geen geld... bank 2 ook niet. Binnen snappen ze ook niet waarom, zo gaat dat ook met pin 3, 4 en 5. Nergens begrijpen ze het, al willen ze me graag helpen. Ik krijg de tip om de Arab bank te vinden... Ondertussen is de stress behoorlijk opgelopen. Ik sta hier met 10 euro op zak en verder geen geld. Geen vrienden die me kunnen helpen en ben hier nog maar net dus heb ruim 2,5 wkn te gaan...!!!
Pffff bank 6 geeft geld!!!! Ik ben blij, maar voel de stress door mijn aderen stromen. Ik besluit de eerstvolgende keer een groot bedrag te pinnen en op verschillende plaatsen te bewaren.

Met geld nu op zoek naar een telefoonwinkel. Dat kost tijd. Ik vind een en vraag om een simkaart. Ze zijn wederom erg aardig en helpen me: simkaart installeren, internet erop, wat goedkope internationale nummers installeren etc. Het duurt allemaal wel even en ik begin duizelig te worden. Ik ga dus zitten... maar het gaat niet goed. Een paar seconden later vlieg ik op de grond; plat op mijn bek!
Een minuut later kom ik bij, vraag me af waar ik lig te dromen... allemaal mensen om me heen... praten tegen me, geven me doekjes die ik tegen mijn gezicht houd. Ze zijn bebloed. Ondertussen blijk ik ook zeiknat. Ik bedoel dus ook -zeik-nat! help, alles is nat hier; ik heb in mijn broek geplast...!!! oh my god... Ze gooien schoon water over mijn broek om een beetje te spoelen. Ondertussen is mijn hoofd nat van het zweet... zie ik in de spiegel dat ik een bloedneus en tand door de lip heb. Sterker nog... ik heb een tand gebroken!! help.... Ik droom niet meer. Shit. Ik voel me nog hartstikke beroerd en duizelig. Ondertussen zijn er 5 mensen die me in dat kleine winkeltje willen helpen. Zo wordt er drinkwater en sap gehaald.Krijg ik een schone, droge broek (kost 5,- daar :) en wordt mijn host gebeld. Ik kleed me later daar om, al kan dat eigenlijk niet in de islamitische land, maar ik ga nergens heen! Ik geef over en wil naar de dokter. Die is 100m verderop. Onderweg moet ik nogmaals spugen, maar een zak komt te laat...
Binnen constateert de dokter niets en laat me gaan. Buiten is de straat al schoongemaakt. Ik word in een taxi geleid naar de ambassade van Georgie waar Rula werkt.
De taxi snapt er niets van, stopt nog rustig eens voor koffie en houdt vervolgens een andere taxi aan; ik moet eruit en wisserlen... huh??? Tja taxichauffeurs spreken geen Engels dus ik laat het maar gebeuren. De 2e taxichauffeur steekt een sigaret op (gatver, dan kan er ook nog bij) en Rula belt me ondertussen op (lang leve mijn nwe sim!). Ze leidt de chauffeur naar haar werk. Daar kom ik tegen 14u00 aan (waar is de tijd gebleven?) en het is daar heerlijk! frisse lucht, ruim, ik kan bijkomen. Ondertussen neem ik de Motilium van de dokter en een uurtje later wil ik weleend wat eten. Rula laat shawarma bezorgen (lees: shoarma) en ik ga eten. Shit. Mijn voortanden zitten ook wst los en doen pijn! Ik kan echt niet bijten!!! bah. Ze eten hier voornamelijk met de handen en gebruiken brood als bestek. Ik moet nu toch met mes en vork eten. En leer heeeel rustig te eten en goed te kauwen...

Om 16u30 is Rula vrij en kan ik naar huis voor een douche (oh.... das lekker....) schonen schoenen (ook onder gezeikt!!! bah en dan ben je 32j..) We zouden de rest van de familie: moeder, oma, tantes, ooms etc ook leren kennen. Maar ik wil thuis blijven en was mijn schoenen en ga slapen... Daar knap ik van op!

's Avonds eten we nog gezellig wat bonen met tomaat, yoghurt en veel olijfolie met natuurlijk wat brood. Best zacht allemaal dus het gaat goed.

pfff bedtijd. Balen. Tand gebroken, dikke lip en ik weet niet of ik hier wel of niet naar de tandarts ga voor herstelling, want ik ben alleen voor Euroipa verzekerd.... potverdrie wat ben ik dom geweest! niet aangedacht..

btw ik heb geen idee waarom ik flauw viel, het is niet de eerste keer, maar al redelijk lang geleden geweest. Stress, hitte? stof (de stad was onzichtbaar door een dikke stofwolk), slaapgebrek, cafeinegebrek? ik denk alles bij elkaar.

Woensdag doe ik het rustig aan. Bezoek de Citadel en ga internetten. Ik voel me wat beter, maar die dikke lip ziet er niet uit!

Ik weet een ding zeker: de reis vorig jaar begon grandioos in Sydney en de vakantie kon gewoon niet beter worden... Jordanie begon niet lekker, maar het kan dus alleen maar beter gaan!

Mijn eerste indrukken hier: Veel vrouwen zijn bedekt, door of een hoofddoek of een burka. Maar op straat zie je toch voornamelijk mannen. Ik val op, maar iedereen is aardig en wil hooguit met me praten; wie ben ik en waar kom ik vandaan. De jongeren en in de winkels/touristische gebieden wordt redelijk Engels gesproken en alles is 2talig; zowel arabisch als Engels. Gaat beter dan in Istanbul! Verder zijn de straten bezaaid met troep en taxis. Een taxi brengt je voor 2,- Jordaanse Dinar (=2euro) overal heen... maar zorg dat je het adres in arabisch hebt! :)

wordt vervolgd! Morgen naar Wadi al Moujib met andere couchsurfers!

groetjes Hilgien

ps. Mijn nummer is tot 14/10:
+962 79 7387693