Couchsurfen in Perth

Daar sta ik dan. Aan de andere kant van de wereld, maar toch terug in de tijd. Ik verlaat Nieuw Zeeland voor een nieuw avontuur in Australië. Met maar liefst 7,5 uur vliegen kom ik volgens de klok maar 2,5 uur later in het buurland aan. Woooh... Dit gaat wel heel snel. Heb ik met het maken van de afspraak eigenlijk wel rekening gehouden met tijdzones...?

Op het vliegveld van Perth ga ik op zoek naar Matthew. Ik hoop van harte dat ik hem nog herken. Matthew heb ik namelijk nog maar één keer eerder gezien. Toen hij een jaar geleden één dag bij míj couchsurfte. Hij overtuigde me om naar West-Australië af te reizen. Ach, waarom ook niet? Dus zo gezegd, zo gedaan.

En vandaag wordt het plan uitgevoerd. Denk ik. Hoop ik. Maar ondertussen zie en herken ik nog geen Matthew op het vliegveld. En zo groot is het hier ook weer niet. Ik doe niet aan back-up plannen. Plan A, B en C zijn dus: met Matthew de stad Perth bekijken en richting het noorden te reizen… Maar waar is Matthew?

Gelukkig, een uur later zakt de spanning. Daar staat hij dan. Met die mooie bruine kijkers die Australische ontspannenheid uitstralen. Volgens mij gaat dit een mooi avontuur worden! Een Aussie die samen met jou zijn land door wil kruisen en met trots wil laten zien. Fantastisch!

Het is 10 minuten later, Matthew belt iemand op. Hij wil me aan iemand voorstellen. Ook een Hagenees. Al snap ik niet waarom. Hagenezen en Hagenaars ontmoet ik thuis toch wel? Ik ben hier voor de Aussies! Ik snap niet wat de bedoeling is, maar gedurende zijn telefoongesprek zakt mijn mond steeds verder open. Matthew surft graag golfen en surft graag couches, maar wil helemaal niet hosten!! Hij probeert mij bij die ex-Nederlander te dumpen. Dit begrijp ik toch hopelijk verkeerd..?

Zijn plan A mislukt en we rijden de stad in om een hapje te gaan eten. Een tentje waar een aantal van zijn vrienden zijn. Heerlijk, dit is couchsurfen, binnen no time zit ik tussen de locals aan de fish&chips. Als ik merk dat zijn vrienden mogelijk Matthew’s plan B voorstellen, bekruipt me een onprettig gevoel. Allemaal leuke mensen, maar waarom moet ik worden gedumpt?

Terwijl zijn plannen in duigen vallen, heb ik al wat leuke mensen ontmoet en een mooi stukje Perth gezien. Aangekomen bij Matthew’s huis, blijkt hij bij zijn ouders te wonen. En zijn ouders zijn verrast door mijn komst. Desondanks word ik vriendelijk welkom geheten. Ik mag blijven slapen, al vraag ik me af voor hoe lang. Wat zal er eigenlijk gebeuren met onze reisplannen richting het noorden?

Het blijft allemaal vaag, maar één ding wordt duidelijk. Mijn plan A is niet hetzelfde als plan A, B, C of D van Matthew. Hij wil naar het zuiden. Dat is dus 180° uit mijn richting. Dan moet ik nu dus wel heel snel mijn eigen plan B verzinnen. En een plan kost tijd. Ondertussen kan ik best een stukje naar het zuiden af reizen… Wie weet valt het allemaal hartstikke mee.

Het zuiden is prachtig. Maar Matthew valt dus niet mee. Terwijl hij me eerst probeert te dumpen, maakt hij nu avances waar ik niet van gediend ben. Hij komt geen enkele afspraak na. En gedraagt zich behoorlijk egoïstisch. Als we de highlight van het zuiden voorbij rijden, zodat hij als vervent surfer nog even een golf kan pakken, is de maat bij mij vol. Bij het eerstvolgende informatiecentrum in Denmark laat ik mijn bagage achter. Ik ga terug. Liftend dan maar. Ik wil de Valley of the Giants zien; een prachtig natuurverschijnsel met reusachtige bomen. En ik voel direct dat ik de juiste beslissing heb genomen. Al zit ik ondertussen wel 400 km uit mijn geplande richting.

Terwijl Matthew uitgesurft is en zijn terugreis naar Perth maakt, lift ik terug naar mijn bagage. Vanaf daar ga ik ook weer liftend verder naar het mooie Albany. In dit pittoreske stadje ontmoet ik allemaal gezellige en vooral sociale mensen in mijn hostel. Binnen no time ben ik weer ‘laid back’ zoals de Aussies. En ik overdenk het couchsurfen. Is het dan toch niet zo’n fantastisch fenomeen? Je weet nooit wie je treft en je stelt je afhankelijk op. En ook al reis je alleen, je moet couchsurfend wel veel rekening houden met de ander. En die ander is misschien wel heel anders dan je vooraf kan inschatten. Maar anderzijds krijg je er veel meer cultuur voor terug. Je bent minder toerist en ziet het land door de ogen van de local!

Wordt vervolgd..