Dag 3, beetje alles, beetje niets

Akthem een couchsurfer blijkt een hikingtour naar Wadi Mujib te organiseren. Klinkt goed! Niet dat ik weet wat Wadi Mujib is, maar iedereeen zegt dat het een must do/ must see is.
Om 12u00 ben ik -met natuurlijk weer de taxi- op de afgesproken plaats. Ik ben vroeg dus ga even de supermarkt door voor een soort lunch dat ik kan eten. Het komt neer op bananen en Activia (leek me hier wel handig). Dit is zacht en behalve een gebroken tand kan ik nog niet bijten met mijn voortanden...
Als ik buiten sta en ik nog steeds niemand zie, vraag ik me af wat er nu mis gaat... Ik bel Akthem op en hij geeft aan het prima de vinden een stadstour te houden. Maar eh... Wadi Mujib? Oh.. dat is verzet naar morgen! Handig om mij ook te informeren... Maar hij heeft het vooral op facebook georganiseerd en ik ben de enige Cser, dus is het er bij in geschoten mij te informeren. Nou ja morgen weer een kans. Akthem besluit me op te halen samen met Nadia, want ze gaan net ontbijten. Ik 'brunch' met ze mee en ik kom erachter dat Akthem een Irakees is en Nadia een Franse marokkaan. Zij werkt hier voor een beroemde en vooral rijke familie en verdient zo bakken met geld. En dan bedoel ik ook bakken met geld. Naast het inkomen heeft ze overnachting, eten en een chauffeur!!! De familie heeft namelijk 20 man in dienst, waarvan 5 chauffeurs voor het personeel... Zij is er om de 2 kinderen Frans te leren buiten schooltijd...
Jordanie is toch wel een erg rijk land en heeft min of meer een tweedeling tussen arm en rijk. Al is men er niet helemaal over uit of er ook een middenklasse is.
We brunchen en wandelen wat rond, gaan naar Starbucks voor koffie en internet en daarna besluit ik weer terug naar de familie te gaan. Dit keer vertrekt de broer van Rula naar Saoudie-Arabie om er te gaan werken en is dus de familie weer bij een. Ze roken waterpijp en ik mag eindelijk foto's maken, want iedereen heeft zijn hoofddoek om. Op het verlovingsfeest was het niet mogelijk, want minimaal de bruid had geen hoofddoek op! Jammer....
Even later word ik meegenomen naar haar tante om haar huis te zien, terwijl Rula naar het vliegveld rijdt (met broer en chauffeur). Tante is getrouwd met een hoge pief en het huis bestaat dan ook uit meerdere woonkamers, zwembad met diverse omringende banken en tafels etc etc etc. De bediening zorgt voor thee met gember en tante laat alle presentjes van verschillende landen zien. Ondertussen ben ik mijn stem kwijt geraakt (kon er ook nog wel bij) en dus hoop ik dat de gemberthee wat verlossing bied...
Als Rula me komt ophalen en we naar 'huis' gaan wordt het nog even erg gezellig. De kinderen liggen op bed, Rayed haar man is naar zijn moeder in verweggistan en wij zitten op de bank te kletsen. Zo hebben we het over sex voor het huwelijk of niet, de rijkdom hier, de bediening, homo's (dat is vies) etc. Het is erg leuk om de cultuurverschillen te benoemen en te bespreken. Dat homo's niet vies zijn en iets is wat je bent en wat je lichaam/hormonen bepalen en wat je niet kiest, dat is niet iets waarvan ik haar kan overtuigen... maar goed benoemen en realiseren is nummer 1 denk ik dan.
Voor we het weten is het 2u00 en dus bedtijd. Morgen is het nog 1 dag weekend dus gelukkig kan Rula ook een beetje uitslapen. Hier in Jordanie is het niet zaterdag en zondag weekend, maar vrijdag en zaterdag. Best lastig, want Hamsah zit op een Christelijke school (toevallig) en die is op zondag vrij, terwijl moeders moet werken.

Ik ga maar gauw slapen. Zaterdag is het ECHT tijd voor Wadi Mujib! :)