Dubai; luxe nepperij
Blijf op de hoogte en volg Hilgien
14 December 2013 | Verenigde Arabische Emiraten, Dubai
Vrijdag de 13e
Na een te korte, te vaak onderbroken nacht komen we aan in Dubai, waar aangenaam weer op ons wacht. Het is tegen 9u00 als we het vliegveld uit zijn. Ondertussen heb ik Sassan, onze Iraanse host gesmst, in de hoop dat hij ons nog verwacht, aangezien ik al een tijdje niets van me heb laten horen. Gelukkig geeft hij aan dat hij eraan komt en een half uur later zitten we in zijn Alpha Romeo Brera, een sportieve auto. Zo sportief dat ik alleen opgevouwen met de benen op de bank achterin pas.
We gaan naar zijn huis, drinken een kop koffie en krijgen de twee opties van vandaag te horen: Of we willen slapen of sightseeen. Indien het laatste, dan moeten we ons klaar maken voor een lange dag en mogen we niet zeggen dat we moe zijn. Oh… oké….; ) Even later vouw ik me weer achterin de auto en gaan we op stap. De afstanden zijn in tegenstelling tot wat we -of beter gezegd ik- had verwacht, veel groter. We toeren rond en Sassan vertelt en vertelt. We zaten aan de oude kant van Dubai en gingen naar Bur Dubai, het nieuwe gedeelte met hoogbouw. Dubai is van het grootste, de luxe en het hoge, kortom het extreme. Het hoogste gebouw van de wereld staat hier en heet niet meer de Burj Dubai zoals de bedoeling was, maar werd Burj Khalifa gedoopt, enkele uren voor de opening. Deze naam is afgeleid van de president van de Verenigde Arabische Emiraten en emir van Abu Dhabi (de hoofdstad van Dubai!), nadat financiële steun nodig bleek vanwege de financiële crisis in Dubai. Dubai heeft geen olie en geen geld eigenlijk. De investeringen zijn voor het aantrekken van toerisme. Het gebouw is 4 jaar geleden geopend (net voor de crisis). Dat kan ik me nog goed herinneren! Ik was zelf net op de Tapei 101 in Taiwan geweest, wat toen het hoogste gebouw ter wereld was. Maar binnen 1 week werd in Dubai de Burj Khalifa dus geopend… Tja nu hebben we de kans voor revanche… al gaan we dat vandaag niet redden.
We gaan een stuk van de beroemde palm (check google maps!!) op, waar we vanaf de grond niets van zien. We komen aan bij het Atlantis hotel, het eerste hotel in de rij van velen die we vandaag gaan bezoeken. We zijn daar wat verbaasd over, maar dat is Dubai: glitter, glamour, groots en luxe. Zonder (de luxe) hotelbezoeken heb je Dubai niet gezien. Tja je kan ook zelf natuurlijk in een hotel slapen in plaats van couchsurfen, maar de hotels die wij bezoeken zijn minimaal €700,- per nacht…. En we hebben nog een maand te gaan :).
Het Atlantis hotel is niet alleen van buiten een mooi hoog gebouw om te zien met een poort in het midden, maar van binnen helemaal verrassend. Zo staat er een beeld van glas alsof het zeewier is van zo’n 4 meter hoog, staat overal security en mannetjes of dames om te helpen. De highlight is het aquarium, een immens groot aquarium van zo’n 10meter hoog en 10m bij 35m. Er zwemt van alles in, niet alleen tonijn, roggen en miljoenen andere vissen, maar ook een paar haaien! We hebben met open mond en nog verder geopende ogen staan te
kijken, wauw!
We gaan door naar de Jumeirah mall. Natuurlijk weer niet een gewone mall, maar met merken als Louis Vutton, Versace en Chanel. En overal, net als in de hotels kerstversiering!!! Kerstbomen, kerstballen (joekels van ballen natuurlijk, maar dat hoef ik niet toe te lichten), en in het midden ergens een gebeds-kleedje. Gelukkig hebben we allemaal een shirt aan waarmee onze schouders zijn bedekt, want hier dienen we ‘decent’ te zijn gekleed. Ook is hier een foodcourt, misschien minder boeiend, maar voor ons wel belangrijk!: we hebben immers sinds gisteren 18u15 niets gegeten op wat appels, kaki’s en snickers na en het is 13u00…. ! We gaan hier brunchen op z’n Indiaas, want Dubais eten is multiculti’. Er is één specialiteit in Dubai: kamelenvlees. Helaas is dat wat te ver rijden. Het moet overigens erg gezond zijn, want: zeer vetarm, het vet hoopt zich op in de vetbulten : ). Ik weet alleen niet of er officiële analysecijfers van kamelenvlees zijn… ik ben wel benieuwd!
Na de hete, goed vullende maaltijd met kalmerende lassi gaan we door naar de grootste indoor skibaan ter wereld (??). Ja inderdaad, hier in de woestijn staat een immens grote skibaan. Wederom niet zomaar een, maar met een heuse stoeltjeslift, glijbanen en …. Zelfs pinguïns! Dit is echt bizarrrrr.
Dubai is van de extremen maar ook van de contrasten. Er lopen –vooral dames- rond die zelfs wij als (te) sexy gekleed achten, maar ook mensen met een hoofddoek, burka, tot totaal bedekkende burka’s waarbij dus ook de ogen zijn afgeschermd. Een dame liep met een - naar mijn mening- muilkorf op, een plastic ding wat neus&mond bedekte; ‘Een gewone traditionele gezichtsbescherming’ aldus Sassan. De meeste mannen lopen in witte jurken rond, met een witte of roodwitte doek op het hoofd met een zwarte band erom heen. De auto’s zijn allemaal groot, nieuw en luxe. Het geld vloeit hier rijkelijk, het feit dat hier geen belastingen worden betaald, zal daar een rol bij spelen. Dus geen inkomens- of rijtuigenbelasting! Qua nationaliteiten loopt hier van alles rond. Volgens Sassan wonen er in de hele Verenigde Emiraten 5 miljoen mensen, waarvan 4 miljoen import… In de security werken de zwarte Afrikanen. Bij de zwembaden staan de Nepalezen. De Filippino’s zijn kassier of werken bij de toiletten. Al Indonesiër heb je een schoonmaakbaantje. Enorm veel Indiërs werken als piccolo of anderzijds in de hoteltransport. De nationaliteit bepaalt dus je werkzaamheden… Sterker nog, ze staan hier in de rij om te mogen werken als toiletjuffrouw! Sassan hoort verbaasd aan dat het in Nederland echt niet zo werkt, maar is (hopelijk) meer afhankelijk van opleiding, de Nederlandse taal machtig zijn en wellicht je connecties, al is er zeker wel discriminatie, maar nationaliteit is niet bepalend wat je kan worden…. Anyway de nationaliteit bepaalt (in alle branches) hier het inkomen, maar dat zal wereldwijd wel min of meer zo werken…
In hotel le Meridien is de wereld afgebeeld op een lange muur van 25 etages hoog. Boven is de zon, daaronder de maan en op de laagste etages zie je de wereld. Met een glazen lift kan je ook de zwembaden, het strand en de rest van de entourage zien liggen. Dat wij hier of in de andere hotels liepen, was ook niet vanzelfsprekend; de security houdt ‘buitenstaanders’ tegen, maar Sassan weet de weg achterlangs, door de bar, via dat ene trappetje tot aan de meest chique etages. Nee hoor, we vielen niet op in onze backpackerskloffie ;)
Doorrrr naar het strand om bij te komen van deze indrukken en voor een powernapje die we blijkbaar allemaal goed konden gebruiken gaaaaaaaaapppp. We hebben uitzicht op Burj al Arab. Een bijzonder gebouw, vooral als je weet hoe de Franse architect dit bedacht heeft. Stiekem is dit hotel een enorm kruis met nog wat attributen. Bij de oplevering van het gebouw werd doodleuk verteld dat dit het grootste kruis is dat ooit in een islamitisch land geplaatst is. Ze was ook nog zo slim om alle delen van het kruis van cruciaal belang te laten zijn….Bijzonder detail: In een James Bond film die zich hier afspeelt, wordt de kant van het kruis bewust niet tentoongesteld….
We zijn toe aan een drankje en vervolgen onze weg naar een gezellige bar met een kerstboom van Stella-bierflesjes. En dan maar lekker eten en even rustig zitten kletsen. Voor de 10e en laatste keer kruip ik vervolgens achterin de Alpha Romeo en rijden we een uurtje terug naar ‘huis’. Omdat vrijdag in islamitische landen onze zondag is, is het hier op de raarste momenten druk op straat: rond lunch en vanaf avondeten tot middernacht….
Thuis geven wij als dank nog een chocoladeletter, hagelslag en klompjes aan Sassan, waardoor hij zich helemaal opgelaten voelde. Als wij eerder op de dag zijn eten of drinken betaalde was dat ook al zo, want ‘wij zijn zijn gasten!’. Als dank voor onze cultuur-input krijgen wij direct de sleutel van zijn appartement. We komen over een maand namelijk terug, wanneer hij even naar de universiteit in Krakau is… Maar daarom kunnen wij nog wel in zijn appartement blijven. Ongelooflijk attent en wel heel praktisch – voor als wij midden in de nacht aankomen!
We slapen in zijn kingsize bed, hij slaapt op de bank, en ondanks dat het 23u30 lokale tijd is, maar voor ons 20u30, vallen we snel in slaap. Waarom ik van 3u00 tot 4u00 wakker lig weet ik ook niet, maar ik ben maar nuttig wat mailtjes gaan sturen voor de organisatie van de trip in Kenia.
Zaterdag 14 december
We staan op als Sassan naar zijn werk gaat en pakken een taxi naar het vliegveld. Om 9u40 op het vliegveld voor de vlucht van 10u45, mooi op tijd, want we hebben al online ingecheckt. Maar dan doet de dame van de bagage-drop-off erg zenuwachtig. Het duurt even voordat er bij ons het kwartje valt als mevrouw vriendelijk doch dringend verzoekt direct de bagage op de band te leggen… ‘ Just 1 minute left, quick, quick!’ Just in time! Zijn we dus weer de laatste. Voordeel: we kunnen overal direct doorlopen en zitten –toch niet als laatste- netjes op tijd in het vliegtuig.
Goodbye Dubai!
Na een te korte, te vaak onderbroken nacht komen we aan in Dubai, waar aangenaam weer op ons wacht. Het is tegen 9u00 als we het vliegveld uit zijn. Ondertussen heb ik Sassan, onze Iraanse host gesmst, in de hoop dat hij ons nog verwacht, aangezien ik al een tijdje niets van me heb laten horen. Gelukkig geeft hij aan dat hij eraan komt en een half uur later zitten we in zijn Alpha Romeo Brera, een sportieve auto. Zo sportief dat ik alleen opgevouwen met de benen op de bank achterin pas.
We gaan naar zijn huis, drinken een kop koffie en krijgen de twee opties van vandaag te horen: Of we willen slapen of sightseeen. Indien het laatste, dan moeten we ons klaar maken voor een lange dag en mogen we niet zeggen dat we moe zijn. Oh… oké….; ) Even later vouw ik me weer achterin de auto en gaan we op stap. De afstanden zijn in tegenstelling tot wat we -of beter gezegd ik- had verwacht, veel groter. We toeren rond en Sassan vertelt en vertelt. We zaten aan de oude kant van Dubai en gingen naar Bur Dubai, het nieuwe gedeelte met hoogbouw. Dubai is van het grootste, de luxe en het hoge, kortom het extreme. Het hoogste gebouw van de wereld staat hier en heet niet meer de Burj Dubai zoals de bedoeling was, maar werd Burj Khalifa gedoopt, enkele uren voor de opening. Deze naam is afgeleid van de president van de Verenigde Arabische Emiraten en emir van Abu Dhabi (de hoofdstad van Dubai!), nadat financiële steun nodig bleek vanwege de financiële crisis in Dubai. Dubai heeft geen olie en geen geld eigenlijk. De investeringen zijn voor het aantrekken van toerisme. Het gebouw is 4 jaar geleden geopend (net voor de crisis). Dat kan ik me nog goed herinneren! Ik was zelf net op de Tapei 101 in Taiwan geweest, wat toen het hoogste gebouw ter wereld was. Maar binnen 1 week werd in Dubai de Burj Khalifa dus geopend… Tja nu hebben we de kans voor revanche… al gaan we dat vandaag niet redden.
We gaan een stuk van de beroemde palm (check google maps!!) op, waar we vanaf de grond niets van zien. We komen aan bij het Atlantis hotel, het eerste hotel in de rij van velen die we vandaag gaan bezoeken. We zijn daar wat verbaasd over, maar dat is Dubai: glitter, glamour, groots en luxe. Zonder (de luxe) hotelbezoeken heb je Dubai niet gezien. Tja je kan ook zelf natuurlijk in een hotel slapen in plaats van couchsurfen, maar de hotels die wij bezoeken zijn minimaal €700,- per nacht…. En we hebben nog een maand te gaan :).
Het Atlantis hotel is niet alleen van buiten een mooi hoog gebouw om te zien met een poort in het midden, maar van binnen helemaal verrassend. Zo staat er een beeld van glas alsof het zeewier is van zo’n 4 meter hoog, staat overal security en mannetjes of dames om te helpen. De highlight is het aquarium, een immens groot aquarium van zo’n 10meter hoog en 10m bij 35m. Er zwemt van alles in, niet alleen tonijn, roggen en miljoenen andere vissen, maar ook een paar haaien! We hebben met open mond en nog verder geopende ogen staan te
kijken, wauw!
We gaan door naar de Jumeirah mall. Natuurlijk weer niet een gewone mall, maar met merken als Louis Vutton, Versace en Chanel. En overal, net als in de hotels kerstversiering!!! Kerstbomen, kerstballen (joekels van ballen natuurlijk, maar dat hoef ik niet toe te lichten), en in het midden ergens een gebeds-kleedje. Gelukkig hebben we allemaal een shirt aan waarmee onze schouders zijn bedekt, want hier dienen we ‘decent’ te zijn gekleed. Ook is hier een foodcourt, misschien minder boeiend, maar voor ons wel belangrijk!: we hebben immers sinds gisteren 18u15 niets gegeten op wat appels, kaki’s en snickers na en het is 13u00…. ! We gaan hier brunchen op z’n Indiaas, want Dubais eten is multiculti’. Er is één specialiteit in Dubai: kamelenvlees. Helaas is dat wat te ver rijden. Het moet overigens erg gezond zijn, want: zeer vetarm, het vet hoopt zich op in de vetbulten : ). Ik weet alleen niet of er officiële analysecijfers van kamelenvlees zijn… ik ben wel benieuwd!
Na de hete, goed vullende maaltijd met kalmerende lassi gaan we door naar de grootste indoor skibaan ter wereld (??). Ja inderdaad, hier in de woestijn staat een immens grote skibaan. Wederom niet zomaar een, maar met een heuse stoeltjeslift, glijbanen en …. Zelfs pinguïns! Dit is echt bizarrrrr.
Dubai is van de extremen maar ook van de contrasten. Er lopen –vooral dames- rond die zelfs wij als (te) sexy gekleed achten, maar ook mensen met een hoofddoek, burka, tot totaal bedekkende burka’s waarbij dus ook de ogen zijn afgeschermd. Een dame liep met een - naar mijn mening- muilkorf op, een plastic ding wat neus&mond bedekte; ‘Een gewone traditionele gezichtsbescherming’ aldus Sassan. De meeste mannen lopen in witte jurken rond, met een witte of roodwitte doek op het hoofd met een zwarte band erom heen. De auto’s zijn allemaal groot, nieuw en luxe. Het geld vloeit hier rijkelijk, het feit dat hier geen belastingen worden betaald, zal daar een rol bij spelen. Dus geen inkomens- of rijtuigenbelasting! Qua nationaliteiten loopt hier van alles rond. Volgens Sassan wonen er in de hele Verenigde Emiraten 5 miljoen mensen, waarvan 4 miljoen import… In de security werken de zwarte Afrikanen. Bij de zwembaden staan de Nepalezen. De Filippino’s zijn kassier of werken bij de toiletten. Al Indonesiër heb je een schoonmaakbaantje. Enorm veel Indiërs werken als piccolo of anderzijds in de hoteltransport. De nationaliteit bepaalt dus je werkzaamheden… Sterker nog, ze staan hier in de rij om te mogen werken als toiletjuffrouw! Sassan hoort verbaasd aan dat het in Nederland echt niet zo werkt, maar is (hopelijk) meer afhankelijk van opleiding, de Nederlandse taal machtig zijn en wellicht je connecties, al is er zeker wel discriminatie, maar nationaliteit is niet bepalend wat je kan worden…. Anyway de nationaliteit bepaalt (in alle branches) hier het inkomen, maar dat zal wereldwijd wel min of meer zo werken…
In hotel le Meridien is de wereld afgebeeld op een lange muur van 25 etages hoog. Boven is de zon, daaronder de maan en op de laagste etages zie je de wereld. Met een glazen lift kan je ook de zwembaden, het strand en de rest van de entourage zien liggen. Dat wij hier of in de andere hotels liepen, was ook niet vanzelfsprekend; de security houdt ‘buitenstaanders’ tegen, maar Sassan weet de weg achterlangs, door de bar, via dat ene trappetje tot aan de meest chique etages. Nee hoor, we vielen niet op in onze backpackerskloffie ;)
Doorrrr naar het strand om bij te komen van deze indrukken en voor een powernapje die we blijkbaar allemaal goed konden gebruiken gaaaaaaaaapppp. We hebben uitzicht op Burj al Arab. Een bijzonder gebouw, vooral als je weet hoe de Franse architect dit bedacht heeft. Stiekem is dit hotel een enorm kruis met nog wat attributen. Bij de oplevering van het gebouw werd doodleuk verteld dat dit het grootste kruis is dat ooit in een islamitisch land geplaatst is. Ze was ook nog zo slim om alle delen van het kruis van cruciaal belang te laten zijn….Bijzonder detail: In een James Bond film die zich hier afspeelt, wordt de kant van het kruis bewust niet tentoongesteld….
We zijn toe aan een drankje en vervolgen onze weg naar een gezellige bar met een kerstboom van Stella-bierflesjes. En dan maar lekker eten en even rustig zitten kletsen. Voor de 10e en laatste keer kruip ik vervolgens achterin de Alpha Romeo en rijden we een uurtje terug naar ‘huis’. Omdat vrijdag in islamitische landen onze zondag is, is het hier op de raarste momenten druk op straat: rond lunch en vanaf avondeten tot middernacht….
Thuis geven wij als dank nog een chocoladeletter, hagelslag en klompjes aan Sassan, waardoor hij zich helemaal opgelaten voelde. Als wij eerder op de dag zijn eten of drinken betaalde was dat ook al zo, want ‘wij zijn zijn gasten!’. Als dank voor onze cultuur-input krijgen wij direct de sleutel van zijn appartement. We komen over een maand namelijk terug, wanneer hij even naar de universiteit in Krakau is… Maar daarom kunnen wij nog wel in zijn appartement blijven. Ongelooflijk attent en wel heel praktisch – voor als wij midden in de nacht aankomen!
We slapen in zijn kingsize bed, hij slaapt op de bank, en ondanks dat het 23u30 lokale tijd is, maar voor ons 20u30, vallen we snel in slaap. Waarom ik van 3u00 tot 4u00 wakker lig weet ik ook niet, maar ik ben maar nuttig wat mailtjes gaan sturen voor de organisatie van de trip in Kenia.
Zaterdag 14 december
We staan op als Sassan naar zijn werk gaat en pakken een taxi naar het vliegveld. Om 9u40 op het vliegveld voor de vlucht van 10u45, mooi op tijd, want we hebben al online ingecheckt. Maar dan doet de dame van de bagage-drop-off erg zenuwachtig. Het duurt even voordat er bij ons het kwartje valt als mevrouw vriendelijk doch dringend verzoekt direct de bagage op de band te leggen… ‘ Just 1 minute left, quick, quick!’ Just in time! Zijn we dus weer de laatste. Voordeel: we kunnen overal direct doorlopen en zitten –toch niet als laatste- netjes op tijd in het vliegtuig.
Goodbye Dubai!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
