Hoe het ook kan gaan…. :(
Blijf op de hoogte en volg Hilgien
01 Januari 2014 | Tanzania, Ngorongoro
Maandag 30 december, op naar Serengeti
En nu is het afwachten. Zijn ze er op de afgesproken tijd? Wie komen er? Zijn de bankzaken, het eten en alle andere dingen geregeld om 8u30, zoals beweerd? Wij vinden het knap als het lukt alles voor elkaar te krijgen in slechts 12u… maar bij hoog en laag werd beweerd dat het geen probleem was…. En is die Chris een flycatcher waar we keihard zijn ingetrapt of sprak hij gewoon de waarheid…?
Om 8u30 is er niemand, maar dat was ook te verwachten. Bovendien moeten we ook zelf nog langs de bank, onze verhalen online zetten, Hilgien nog steeds haar zorgverzekering aanpassen, moeten we de wisselkoers checken voor de betaling straks en hebben we snacks en water nodig…. We verdelen de taken en komen tegelijk met de jeep bij ons hostel aan. Timing! Al is het al 20min later dan afgesproken. Laten we zeggen; African time… En wie zijn er? De baas, de gids, nog een jongen en…. Geen Chris…! Dus toch!!! Wij dus gelijk vragen; waar is Chris? Nou die zou met een andere groep mee zijn… natuurlijk…. Ook als wij benoemen dat we allang hadden verwacht dat hij niet zou komen, wordt in alle hevigheid ontkent dat Chris een mzungu flycatcher is…. Wij weten wel beter. Tja een beetje te laat maar oke… Maakt het verder wat uit? Niet echt, want de tour is zoals wij willen en de prijs blijft gelijk. Maar ondertussen voelen we ons wel flink genaaid, dus het maakt wel uit!
Overigens geeft een sms aan Chris en een reply terug de bevestiging, we krijgen excuses te horen...
Met een positieve attitude hopen we op het beste en dat deze organisatie nog altijd wel kwaliteit kan leveren. We betalen een hele normale prijs (dus niet te mooi om waar te zijn en ook niet onderhandeld…!), dus we verwachten gewoon goede service…. Maar dan… begint het.
We gaan eerst tanken (hetzelfde fenomeen als in Kenia), dan naar de supermarkt, want het eten is echt nog niet geregeld… En vervolgens moeten er toch nog bankzaken worden geregeld…. Puntje bij paaltje vertrekken we om 10u30… nog geen zorgen, want de planning is een game drive eind van de middag in Serengeti, dus we hebben nog tijd genoeg zou je zeggen.
Onderweg stoppen we nog in ieder geval 4x. De rechter achterband wordt opgepompt, tja kan nodig zijn. Maar dan rijden we weer een tankstation in… nog eens pompen. Vervolgens wordt er een krik gekocht en als er weer bij een pompstation wordt gestopt en ons wordt gevraagd of we daar willen lunchen raken we nogal geïrriteerd, maar valt ook het kwartje; we zijn met een lekke band vertrokken. We vertikken de lunch op een tankstation in het stuifzand te nuttigen en wachten tot de band is verwisseld voor we vragen wat nu allemaal nog de bedoeling is… Het is inmiddels 13u30 en we zijn in Mto Wa Mbu, het tweede plaatsje op de route naar Serengeti NP….
Kunnen we nog op tijd komen? Om 18u00 mag er niet meer gereden worden… we slapen wel in het park, maar willen ook onze gamedrive; vanaf een uurtje of 16u op zoek naar wildlife…
We komen aan bij de toegangspoort van Ngorongoro NP, het is tegen 15u00 en de sfeer is gezet… vanaf hier zou het nog 3u rijden zijn voor we in het centrum van Serengeti aankomen… This is Africa! En dus moeten allerlei papieren worden ingevuld en kost het ook hier weer minimaal een half uur of een klein uur eer we verder kunnen rijden..
Onderweg zien we enorm veel Masaai. Een zeer kleurrijke vertoning in een groene en stoffige omgeving. Een auto met pech; ook een lekke band, en een kapotte krik, maar een werkende krik hebben wij en dus gaan de gids, zijn stagiaire en de kok even mee helpen. Voor ons staan een paar Masaai kinderen die Hilgien bijna smeken om op de foto te komen. Na 3x navragen of ze dat echt graag willen (de consequentie is al bekend), maakt Hilgien een foto en laat deze nog even zien. En ja hoor: $5,- ! “Nou dat dacht ik niet, wie moet nou wie betalen, jullie vragen om een foto te maken, niet andersom!” :)
We rijden een stukje verder en horen een knal, lekke band? Nope. Een stuk metaal; het ‘opstapje’ is van de auto gevallen…. En op dat moment rijdt de auto van net met pech langs om nu te kijken of ze ons kunnen helpen… Ach ja, als je met 70 a 90 km pu over een dirtroad scheurt, omdat er opeens toch nog gerealiseerd wordt dat er tijdnood gaat ontstaan, kan je problemen verwachten.
Bij de gate van Serengeti zijn we bang voor opnieuw problemen of beter gezegd discussies. We hebben namelijk afgesproken het entreegeld (vastgesteld bedrag) zelf te betalen, omdat dat met de credit card kan. Maarrr…. Het bedrag wordt hoger dan verwacht EN het plan waar de organisatie gisteravond opeens mee kwam was bij de gids niet bekend! We zouden namelijk beter voor 1 dag+nacht kunnen betalen en aankijken waar de dieren zitten, zodat we voor de 2e nacht eventueel elders kunnen overnachten. We zagen niet helemaal in waarom opeens het plan werd veranderd, maar gingen akkoord, nu gaat echter de gids niet akkoord en maakt problemen, terwijl wij niet snappen waar het om gaat. Wij betalen geen dollar meer dan afgesproken –en gelukkig op papier aantoonbaar-, maar hierdoor lopen de gemoederen nog veel hoger op. Wat een K…dag…. Welcome to Serengeti; dit moest de highlight van de vakantie worden! Maar daar is nu nog niets van te merken.
Pas een uur later en met allemaal chagrijnige mensen in de auto gaan we verder. De gids geeft schoorvoetend toe al helemaal niet op deze trip te willen gidsen, want hij had zijn baas veel horen beloven, waar hij
weinig van zou kunnen waarmaken. Uh….???
We zijn verbaasd dat we om 17u45 nog het park in mogen, want rijden tussen 18u00-6u00 is niet toegestaan. Het tempo ligt inmiddels lekker hoog, waardoor de zebra’s, gnoes (of wildebeest) en hyena’s voorbij schieten. Maar hier zijn we toch voor??? Als Auke leeuwen spot op ‘kopjes’, stukken rots in de grote groene vlakte, stopt de gids toch nog even zodat we ze rustig kunnen bekijken.
Als het donker wordt blijken er nog meer problemen te zijn. Het kan niet op. De verlichting doet het niet…! Af en toe wel, maar hij valt geregeld uit. Als we navragen of hij met een bepaalde reden het licht uitdoet, geeft hij aan dat we nu niet mogen rijden, maar het licht gaat onwillekeurig aan en uit, dus dat was helaas de zoveelste leugen…
Weer komen we een jeep tegen met een lekke band. En als we deze passeren overkomt ons hetzelfde. Maar dit is wel de 2e band en we hadden 2 reservebanden… we hebben nog 3 dagen te gaan, dus dit belooft wat. Doelden ze hierop toen ze gisteren op kantoor zeiden: ‘als je maar relaxt bent, komt het helemaaaaaal goed…’??
De camping is in zicht, naar verwachting (maar dat werd gisteren tegengesproken) is het erg druk; veel jeeps, tenten en nog meer mensen. Er moet voor ons een tent worden opgezet. 6 personen gaan hiermee aan de slag, aan de slag en aan de slag. Het is bijna niet voor te stellen, maar na 1 uur ging Auke zich er ook nog even mee bemoeien en wat stokken verwisselen zodat de tent meer tent leek en pas tegen 21u00 en heel veel swahili gediscussieer stond onze tent en konden we gaan eten…. Jaja, this is Africa, relax…. Nou dat zijn we bij lange na niet meer. Die pech onderweg, het helpen van anderen is allemaal prima, maar de vertragingen, niet weten hoe ze hun eigen tent moeten opzetten en vooral steeds liegen heeft de sfeer aardig verpest. De gamedrive van vandaag hebben we in ieder geval al gemist…
De gids komt nog even vragen hoe het gaat en wat we morgen willen. Dat is aan ons, want wij zijn de gasten. Als Hilgien zegt om 6u00 op pad te willen (wildlife is actief bij zonsopkomst en zonsondergang), wordt er gezwegen. Of we dan willen opstaan. Nee weg willen. Maar waarom dan? Ja eh… waarvoor zijn we hier? We besluiten om 6u00 te gaan ontbijten en 6u30 weg te gaan.
Zo wijs als we nu worden lopen we nog even langs de kok met de vraag of hij enig idee heeft hoe laat we willen ontbijten. Praten doen ze hier wel, of beter gezegd telefoneren, maar communiceren is erg lastig, al hoewel dit bedrijf liegen als specialisme op de lijst heeft staan. “8u00 een mooie tijd?”. NEE! Om 6u00 willen we aan tafel zitten. 6u00 ja, nee echt 6u00… “Oké, geen probleem, ik slaap toch in de keuken.”
En nu maar hopen dat het niet betekent dat we hem dan mogen wekken…. We hebben helaas geen vertrouwen meer in deze trip en fooi krijgen die gasten straks al helemaal niet, dat mogen ze bij hun baas gaan opeisen… anyway, onze hoge verwachtingen zijn tot het nulpunt gedaald. En dat heeft zo zijn voordelen… het kan alleen nog maar meevallen. Toch?
wordt vervolgd....
En nu is het afwachten. Zijn ze er op de afgesproken tijd? Wie komen er? Zijn de bankzaken, het eten en alle andere dingen geregeld om 8u30, zoals beweerd? Wij vinden het knap als het lukt alles voor elkaar te krijgen in slechts 12u… maar bij hoog en laag werd beweerd dat het geen probleem was…. En is die Chris een flycatcher waar we keihard zijn ingetrapt of sprak hij gewoon de waarheid…?
Om 8u30 is er niemand, maar dat was ook te verwachten. Bovendien moeten we ook zelf nog langs de bank, onze verhalen online zetten, Hilgien nog steeds haar zorgverzekering aanpassen, moeten we de wisselkoers checken voor de betaling straks en hebben we snacks en water nodig…. We verdelen de taken en komen tegelijk met de jeep bij ons hostel aan. Timing! Al is het al 20min later dan afgesproken. Laten we zeggen; African time… En wie zijn er? De baas, de gids, nog een jongen en…. Geen Chris…! Dus toch!!! Wij dus gelijk vragen; waar is Chris? Nou die zou met een andere groep mee zijn… natuurlijk…. Ook als wij benoemen dat we allang hadden verwacht dat hij niet zou komen, wordt in alle hevigheid ontkent dat Chris een mzungu flycatcher is…. Wij weten wel beter. Tja een beetje te laat maar oke… Maakt het verder wat uit? Niet echt, want de tour is zoals wij willen en de prijs blijft gelijk. Maar ondertussen voelen we ons wel flink genaaid, dus het maakt wel uit!
Overigens geeft een sms aan Chris en een reply terug de bevestiging, we krijgen excuses te horen...
Met een positieve attitude hopen we op het beste en dat deze organisatie nog altijd wel kwaliteit kan leveren. We betalen een hele normale prijs (dus niet te mooi om waar te zijn en ook niet onderhandeld…!), dus we verwachten gewoon goede service…. Maar dan… begint het.
We gaan eerst tanken (hetzelfde fenomeen als in Kenia), dan naar de supermarkt, want het eten is echt nog niet geregeld… En vervolgens moeten er toch nog bankzaken worden geregeld…. Puntje bij paaltje vertrekken we om 10u30… nog geen zorgen, want de planning is een game drive eind van de middag in Serengeti, dus we hebben nog tijd genoeg zou je zeggen.
Onderweg stoppen we nog in ieder geval 4x. De rechter achterband wordt opgepompt, tja kan nodig zijn. Maar dan rijden we weer een tankstation in… nog eens pompen. Vervolgens wordt er een krik gekocht en als er weer bij een pompstation wordt gestopt en ons wordt gevraagd of we daar willen lunchen raken we nogal geïrriteerd, maar valt ook het kwartje; we zijn met een lekke band vertrokken. We vertikken de lunch op een tankstation in het stuifzand te nuttigen en wachten tot de band is verwisseld voor we vragen wat nu allemaal nog de bedoeling is… Het is inmiddels 13u30 en we zijn in Mto Wa Mbu, het tweede plaatsje op de route naar Serengeti NP….
Kunnen we nog op tijd komen? Om 18u00 mag er niet meer gereden worden… we slapen wel in het park, maar willen ook onze gamedrive; vanaf een uurtje of 16u op zoek naar wildlife…
We komen aan bij de toegangspoort van Ngorongoro NP, het is tegen 15u00 en de sfeer is gezet… vanaf hier zou het nog 3u rijden zijn voor we in het centrum van Serengeti aankomen… This is Africa! En dus moeten allerlei papieren worden ingevuld en kost het ook hier weer minimaal een half uur of een klein uur eer we verder kunnen rijden..
Onderweg zien we enorm veel Masaai. Een zeer kleurrijke vertoning in een groene en stoffige omgeving. Een auto met pech; ook een lekke band, en een kapotte krik, maar een werkende krik hebben wij en dus gaan de gids, zijn stagiaire en de kok even mee helpen. Voor ons staan een paar Masaai kinderen die Hilgien bijna smeken om op de foto te komen. Na 3x navragen of ze dat echt graag willen (de consequentie is al bekend), maakt Hilgien een foto en laat deze nog even zien. En ja hoor: $5,- ! “Nou dat dacht ik niet, wie moet nou wie betalen, jullie vragen om een foto te maken, niet andersom!” :)
We rijden een stukje verder en horen een knal, lekke band? Nope. Een stuk metaal; het ‘opstapje’ is van de auto gevallen…. En op dat moment rijdt de auto van net met pech langs om nu te kijken of ze ons kunnen helpen… Ach ja, als je met 70 a 90 km pu over een dirtroad scheurt, omdat er opeens toch nog gerealiseerd wordt dat er tijdnood gaat ontstaan, kan je problemen verwachten.
Bij de gate van Serengeti zijn we bang voor opnieuw problemen of beter gezegd discussies. We hebben namelijk afgesproken het entreegeld (vastgesteld bedrag) zelf te betalen, omdat dat met de credit card kan. Maarrr…. Het bedrag wordt hoger dan verwacht EN het plan waar de organisatie gisteravond opeens mee kwam was bij de gids niet bekend! We zouden namelijk beter voor 1 dag+nacht kunnen betalen en aankijken waar de dieren zitten, zodat we voor de 2e nacht eventueel elders kunnen overnachten. We zagen niet helemaal in waarom opeens het plan werd veranderd, maar gingen akkoord, nu gaat echter de gids niet akkoord en maakt problemen, terwijl wij niet snappen waar het om gaat. Wij betalen geen dollar meer dan afgesproken –en gelukkig op papier aantoonbaar-, maar hierdoor lopen de gemoederen nog veel hoger op. Wat een K…dag…. Welcome to Serengeti; dit moest de highlight van de vakantie worden! Maar daar is nu nog niets van te merken.
Pas een uur later en met allemaal chagrijnige mensen in de auto gaan we verder. De gids geeft schoorvoetend toe al helemaal niet op deze trip te willen gidsen, want hij had zijn baas veel horen beloven, waar hij
weinig van zou kunnen waarmaken. Uh….???
We zijn verbaasd dat we om 17u45 nog het park in mogen, want rijden tussen 18u00-6u00 is niet toegestaan. Het tempo ligt inmiddels lekker hoog, waardoor de zebra’s, gnoes (of wildebeest) en hyena’s voorbij schieten. Maar hier zijn we toch voor??? Als Auke leeuwen spot op ‘kopjes’, stukken rots in de grote groene vlakte, stopt de gids toch nog even zodat we ze rustig kunnen bekijken.
Als het donker wordt blijken er nog meer problemen te zijn. Het kan niet op. De verlichting doet het niet…! Af en toe wel, maar hij valt geregeld uit. Als we navragen of hij met een bepaalde reden het licht uitdoet, geeft hij aan dat we nu niet mogen rijden, maar het licht gaat onwillekeurig aan en uit, dus dat was helaas de zoveelste leugen…
Weer komen we een jeep tegen met een lekke band. En als we deze passeren overkomt ons hetzelfde. Maar dit is wel de 2e band en we hadden 2 reservebanden… we hebben nog 3 dagen te gaan, dus dit belooft wat. Doelden ze hierop toen ze gisteren op kantoor zeiden: ‘als je maar relaxt bent, komt het helemaaaaaal goed…’??
De camping is in zicht, naar verwachting (maar dat werd gisteren tegengesproken) is het erg druk; veel jeeps, tenten en nog meer mensen. Er moet voor ons een tent worden opgezet. 6 personen gaan hiermee aan de slag, aan de slag en aan de slag. Het is bijna niet voor te stellen, maar na 1 uur ging Auke zich er ook nog even mee bemoeien en wat stokken verwisselen zodat de tent meer tent leek en pas tegen 21u00 en heel veel swahili gediscussieer stond onze tent en konden we gaan eten…. Jaja, this is Africa, relax…. Nou dat zijn we bij lange na niet meer. Die pech onderweg, het helpen van anderen is allemaal prima, maar de vertragingen, niet weten hoe ze hun eigen tent moeten opzetten en vooral steeds liegen heeft de sfeer aardig verpest. De gamedrive van vandaag hebben we in ieder geval al gemist…
De gids komt nog even vragen hoe het gaat en wat we morgen willen. Dat is aan ons, want wij zijn de gasten. Als Hilgien zegt om 6u00 op pad te willen (wildlife is actief bij zonsopkomst en zonsondergang), wordt er gezwegen. Of we dan willen opstaan. Nee weg willen. Maar waarom dan? Ja eh… waarvoor zijn we hier? We besluiten om 6u00 te gaan ontbijten en 6u30 weg te gaan.
Zo wijs als we nu worden lopen we nog even langs de kok met de vraag of hij enig idee heeft hoe laat we willen ontbijten. Praten doen ze hier wel, of beter gezegd telefoneren, maar communiceren is erg lastig, al hoewel dit bedrijf liegen als specialisme op de lijst heeft staan. “8u00 een mooie tijd?”. NEE! Om 6u00 willen we aan tafel zitten. 6u00 ja, nee echt 6u00… “Oké, geen probleem, ik slaap toch in de keuken.”
En nu maar hopen dat het niet betekent dat we hem dan mogen wekken…. We hebben helaas geen vertrouwen meer in deze trip en fooi krijgen die gasten straks al helemaal niet, dat mogen ze bij hun baas gaan opeisen… anyway, onze hoge verwachtingen zijn tot het nulpunt gedaald. En dat heeft zo zijn voordelen… het kan alleen nog maar meevallen. Toch?
wordt vervolgd....
-
03 Januari 2014 - 11:36
André En Sandra:
Wow wat een belevenissen. Echt weer iets voor een Ruinemans om zo de vakantie te vieren.
Maar wel gaaf om dit allemaal zo te lezen, en zo gedetailleerd.
Tis net of we zo met jullie meereizen en beleven.
Veel plezier en succes met de rest van de gamedrive en blijven genieten.
We zijn benieuwd!!
En zal je nog de kok moeten wekken...dan zegt ie vast:"I'm just the cook" alá Steven Segal..;)
Groet'n uut Möppelt, Andre, Sandra & Luuk -
03 Januari 2014 - 19:47
Sanne:
Meis, wat een verhaal. Later lag je erom, maar ja, jullie zitten er midden in. Hoop dat jullie nog wat kunnen genieten op deze safari.. Tis echt wel heel leuk om te lezen, leuk vermaak voor de thuisblijvers en kijk uit naar jullie volgende verslag!!
Greets uit regenachtig NL -
04 Januari 2014 - 00:06
Peri:
Jeetjemineetje, ik ben heel benieuwd hoe dit is afgelopen. Wat een verhaal! Hopelijk hebben jullie toch kunnen genieten van deze safari! Trouwens nog de beste wensen voor 2014. Het nieuwe jaar is voor jullie in elk geval spectaculair begonnen ;).
Groetjes en tot gauw weer! -
04 Januari 2014 - 00:06
Peri:
Jeetjemineetje, ik ben heel benieuwd hoe dit is afgelopen. Wat een verhaal! Hopelijk hebben jullie toch kunnen genieten van deze safari! Trouwens nog de beste wensen voor 2014. Het nieuwe jaar is voor jullie in elk geval spectaculair begonnen ;).
Groetjes en tot gauw weer! -
04 Januari 2014 - 11:51
J. Ruinemans:
Hilgien en Auke,
Gelukkig nieuwjaar en vooral dat jullie vanaf nu een voorspoedige en mooie vakantie hebben. Het bljft natuurlijk een groot avontuur door op deze wijze te reizen. Afrika is een prachtig werelddeel maar de mensen zijn straatarm en vechten als ze de kans krijgen voorelke cent.
Blijf genieten . Deze vakantie vergeet je nooit meer.
Hartelijke Groet,
Jantienus en Ina -
04 Januari 2014 - 20:43
Riet En Niek:
4 januari 2014.Hallo Hilgien en Auke, omdat ik klik op de mail van 20 december zie ik allemaal nieuwe reisverslagen, terwijl ik dacht geen contact meer te kunnen krijgen, wel dom!?
Allereerst een voorspoedig en gezond 2014 voor jullie beiden. We hebben een achterstand van 5 verslagen, die ga ik printen en lezen, ik ben blij dat het nu kan.
Mama is gisteren geopereerd aan haar heup, 's-morgens om 07:00 uur moesten we in het ziekenhuis zijn, Erika heeft ons gebracht, de operatie is geslaagd en als alles zo goed gaat als nu (zaterdag) komt ze zondag naar huis. Er komt een wijkverpleegster 2x per dag om de wond te behandelen en te helpen met douchen etc. Mama is heel gelukkig dat het gebeurd is.
Vanaf nu ga ik steeds kijken op de blog van Hilgien om niets spannends meer te missen.
WaarBenJij.nu
Nieuws
Shop
Reisloket
Inloggen | Aanmelden
WaarBenJij.nu
Home
>
hilgien
>
!!! Overwinteren bij de evenaar !!!
Ngorongoro 22:12
Je bekijkt de reis...
!!! Overwinteren bij de evenaar !!!
!!! Overwinteren bij de evenaar !!!
Reisdetails
Reisverslagen
Foto's
Video's
Profiel
Volledig profiel
Profiel afbeelding van hilgien
hilgien
Nu in:
Was in:
En nog 10 andere landen
Voorbereid op reis? check reisloket
prev next
365 Vaccineren
Recente reisverslagen
01-01-2014 Hoe het ook kan ... (5)
31-12-2013 contact (5)
29-12-2013 Arusha, Tanzania (0)
29-12-2013 Goodbye Kenya! (1)
27-12-2013 Mt Kenya (0)
Blijf op de hoogte
Meld je aan voor de mailinglijst
RSS-feed
Bel Hilgien via Hallo Buitenland.nl
Statistieken
Dit dagboek is 32446 keer bekeken
Reisverslag Hoe het ook kan gaan…. :(
Toon op kaart
1 januari 2014 | Door: hilgien
42 5 Ngorongoro, Tanzania
a A
Hoe het ook kan gaan…. :(
Maandag 30 december, op naar Serengeti
En nu is het afwachten. Zijn ze er op de afgesproken tijd? Wie komen er? Zijn de bankzaken, het eten en alle andere dingen geregeld om 8u30, zoals beweerd? Wij vinden het knap als het lukt alles voor elkaar te krijgen in slechts 12u… maar bij hoog en laag werd beweerd dat het geen probleem was….
En is die Chris een flycatcher waar we keihard zijn ingetrapt of sprak hij gewoon de waarheid…?
Om 8u30 is er niemand, maar dat was ook te verwachten. Bovendien moeten we ook zelf nog langs de bank, onze verhalen online zetten, Hilgien nog steeds haar zorgverzekering aanpassen, moeten we de wisselkoers checken voor de betaling straks en hebben we snacks en water nodig…. We verdelen de taken en komen tegelijk met de jeep bij ons hostel aan. Timing! Al is het al 20min later dan afgesproken. Laten we zeggen; African time… En wie zijn er? De baas, de gids, nog een jongen en…. Geen Chris…! Dus toch!!! Wij dus gelijk vragen; waar is Chris? Nou die zou met een andere groep mee zijn… natuurlijk…. Ook als wij benoemen dat we allang hadden verwacht dat hij niet zou komen, wordt in alle hevigheid ontkent dat Chris een mzunguflycatcher is…. Wij weten wel beter. Tja een beetje te laat maar oke… Maakt het verder wat uit? Niet echt, want de tour is zoals wij willen en de prijs blijft gelijk. Maar ondertussen voelen we ons wel flink genaaid, dus het maakt wel uit!
Overigens geeft een sms aan Chris en een reply terug de bevestiging, we krijgen excuses te horen...
Met een positieve attitude hopen we op het beste en dat deze organisatie nog altijd wel kwaliteit kan leveren. We betalen een hele normale prijs (dus niet te mooi om waar te zijn en ook niet onderhandeld…!), dus we verwachten gewoon goede service…. Maar dan… begint het.
We gaan eerst tanken (hetzelfde fenomeen als in Kenia), dan naar de supermarkt, want het eten is echt nog niet geregeld… En vervolgens moeten er toch nog bankzaken worden geregeld…. Puntje bij paaltje vertrekken we om 10u30… nog geen zorgen, want de planning is een gamedriveeindvandemiddagin Serengeti, dus we hebben nog tijd genoeg zou je zeggen.
Onderweg stoppen we nog in ieder geval 4x. De rechter achterband wordt opgepompt, tja kan nodig zijn. Maar dan rijden we weereen tankstation in… nog eens pompen. Vervolgens wordt er een krik gekocht en als er weer bij een pompstation wordt gestopt en ons wordt gevraagd of we daar willen lunchen raken we nogal geïrriteerd, maar valt ook het kwartje; we zijn met een lekke band vertrokken. We vertikken delunchop een tankstation in het stuifzand te nuttigen en wachten tot de band is verwisseld voor we vragen wat nu allemaal nog de bedoeling is… Het is inmiddels 13u30 en we zijn in Mto WaMbu, het tweede plaatsje op de route naar Serengeti NP….
Kunnen we nog op tijd komen? Om 18u00 mag er niet meer gereden worden… we slapen wel in het park, maar willen ook onze gamedrive; vanaf een uurtje of 16u op zoek naar wildlife…
We komen aan bij de toegangspoort vanNgorongoro NP, het is tegen 15u00 en de sfeer is gezet… vanaf hier zou het nog 3u rijden zijn voor we in het centrum van Serengeti aankomen… This is Africa! En dus moeten allerlei papieren worden ingevuld en kost het ook hier weer minimaal een half uur of een klein uur eer we verder kunnen rijden..
Onderweg zien we enorm veel Masaai. Een zeer kleurrijke vertoning in een groene en stoffige omgeving. Een auto met pech; ook een lekke band, en een kapotte krik, die hebben wij en dus gaan de gids, zijn stagiaire en de kok even mee helpen. Voor ons staan een paar Masaai kinderen die Hilgien bijna smeken om op de foto te komen. Na 3x navragen of ze dat echt graag willen (de consequentie is al bekend), maakt Hilgien een foto en laat deze nog even zien. En ja hoor: $5,- !
“Nou dat dacht ik niet, wie moet nou wie betalen, zij vragen om een foto te maken, niet andersom!” :)
We rijden een stukje verder en horen een knal, lekke band? Nope. Een stuk metaal; het ‘opstapje’ is van de auto gevallen…. En op dat moment rijdt de auto van net met pech langs om nu te kijken of ze ons kunnen helpen… Ach ja, als je met 70 a 90 km over een dirtroad scheurt, omdat er opeens toch nog gerealiseerd wordt dat er tijdnood gaat ontstaan, kan je problemen verwachten.
Bij de gate van Serengeti zijn we bang voor opnieuw problemen of beter gezegd discussies. We hebben namelijk afgesproken het entreegeld (vastgesteld bedrag) zelf te betalen, omdat dat met de credit card kan. Maarrr…. Het bedrag wordt hoger dan verwacht EN het plan waar de organisatie gisteravond opeens mee kwam was bij de gids niet bekend! We zouden namelijk beter voor 1 dag+nacht kunnen betalen en aankijken waar de dieren zitten, zodat we voor de 2e nacht eventueel elders kunnen overnachten. We zagen niet helemaal in waarom opeens het plan werd veranderd, maar gingen akkoord, nu gaat echter de gids niet akkoord en maakt problemen, terwijl wij niet snappen waar het om gaat. Wij betalen geen dollar meer dan afgesproken –en gelukkig op papier aantoonbaar-, maar hierdoor lopen de gemoederen nog veel hoger op. Wat een K…dag…. WelcometoSerengeti; dit moest de highlight van de vakantie worden! Maar daar is nu nog niets van te merken.
Pas een uur later en met allemaal chagrijnige mensen in de auto gaan we verder. De gids geeft schoorvoetend toe al helemaal niet op deze trip te willen gidsen, want hij had zijn baas veel horen beloven, waar hij weinig van zou kunnen waarmaken. Uh….???
We zijn verbaasd dat we om 17u45 nog het park in mogen, wantrijden tussen 18u00-6u00 is niettoegestaan. Het tempo ligt inmiddels lekker hoog, waardoor de zebra’s, gnoes (of wildebeest) en hyena’s voorbij schieten. Maar hier zijn we toch voor??? Als Auke leeuwen spot op ‘kopjes’, stukken rots in de grote groene vlakte, stopt de gids toch nog even zodat we ze rustig kunnen bekijken.
Als het donker wordt blijken er nog wat problemen te zijn. Het kan niet op. De verlichting doet het niet…! Af en toe wel, maar hij valt geregeld uit. Als we navragen of hij met een bepaalde reden het licht uitdoet, geeft hij aan dat we nu niet mogen rijden, maar het licht gaat onwillekeurig aan en uit, dus dat was helaas de zoveelste leugen…
Weer komen we een jeep tegen met een lekke band. En als we deze passeren overkomt ons hetzelfde. Maar dit is wel de 2e band en we hadden 2 reservebanden… we hebben nog 3 dagen te gaan, dus dit belooft wat. Doelden ze hierop toen ze gisteren op kantoor zeiden: ‘als je maar relaxt bent, komt het helemaaaaaal goed…’??
De camping is in zicht, naar verwachting (maar dat werd gisteren tegengesproken) is het erg druk; veel jeeps, tenten en nog meer mensen. Er moet voor ons een tent worden opgezet. 6 personen gaan hiermee aan de slag, aan de slag en aan de slag. Het is bijna niet voor te stellen, maar na 1 uur ging Auke zich er ook nog even mee bemoeien en wat stokken verwisselen zodat de tent meer tent leek en pas tegen 21u00 en heel veel swahili gediscussieer stond onze tent en konden we gaan eten…. Jaja, dit is Africa, relax…. Nou dat zijn we bij lange na niet meer. Die pech onderweg, het helpen van anderen is allemaal prima, maar de vertragingen, niet weten hoe ze hun eigen tent moeten opzetten en vooral steeds liegen heeft de sfeer aardig verpest. De gamedrive van vandaag hebben we in ieder geval al gemist…
De gids komt nog even vragen hoe het gaat en wat we morgen willen. Dat is aan ons, want wij zijn de gasten. Als Hilgien zegt om 6u00 op pad te willen (wildlife is actief bij zonsopkomst en zonsondergang), wordt er gezwegen. Of we dan willen opstaan. Nee weg willen. Maar waarom dan? Ja eh… waarvoor zijn we hier? We besluiten om 6u00 te gaan ontbijten en 6u30 weg te willen.
Zo wijs als we nu worden lopen we nog even langs de kok met de vraag of hij enig idee heeft hoe laat we willen ontbijten. Praten doen ze hier wel, of beter gezegd telefoneren, maar communiceren is erg lastig, al hoewel dit bedrijf liegen als specialisme op de lijst heeft staan. “8u00 een mooie tijd?”. NEE! Om 6u00 willen we aan tafel zitten. 6u00 ja, nee echt 6u00… “Oké, geen probleem, ik slaap toch in de keuken.”
En nu maar hopen dat het niet betekent dat we hem dan mogen wekken…. We hebben helaas geen vertrouwen meer in deze trip en fooi krijgen die gasten straks al helemaal niet, dat mag hij bij zijn baas gaan opeisen… anyway, onze hoge verwachtingen zijn tot het nulpunt gedaald. En dat heeft zo zijn voordelen… het kan alleen nog maar meevallen. Toch?
wordt vervolgd
Reageren
Vorige bericht »
Reacties (5)
3 januari 2014 11:36 | Door: André en Sandra
Wow wat een belevenissen. Echt weer iets voor een Ruinemans om zo de vakantie te vieren.
Maar wel gaaf om dit allemaal zo te lezen, en zo gedetailleerd.
Tis net of we zo met jullie meereizen en beleven.
Veel plezier en succes met de rest van de gamedrive en blijven genieten.
We zijn benieuwd!!
En zal je nog de kok moeten wekken...dan zegt ie vast:"I'm just the cook" alá Steven Segal..;)
Groet'n uut Möppelt, Andre, Sandra & Luuk
3 januari 2014 19:47 | Door: sanne
Meis, wat een verhaal. Later lag je erom, maar ja, jullie zitten er midden in. Hoop dat jullie nog wat kunnen genieten op deze safari.. Tis echt wel heel leuk om te lezen, leuk vermaak voor de thuisblijvers en kijk uit naar jullie volgende verslag!!
Greets uit regenachtig NL
4 januari 2014 00:06 | Door: Peri
Jeetjemineetje, ik ben heel benieuwd hoe dit is afgelopen. Wat een verhaal! Hopelijk hebben jullie toch kunnen genieten van deze safari! Trouwens nog de beste wensen voor 2014. Het nieuwe jaar is voor jullie in elk geval spectaculair begonnen ;).
Groetjes en tot gauw weer!
4 januari 2014 00:06 | Door: Peri
Jeetjemineetje, ik ben heel benieuwd hoe dit is afgelopen. Wat een verhaal! Hopelijk hebben jullie toch kunnen genieten van deze safari! Trouwens nog de beste wensen voor 2014. Het nieuwe jaar is voor jullie in elk geval spectaculair begonnen ;).
Groetjes en tot gauw weer!
4 januari 2014 11:51 | Door: J. Ruinemans
Hilgien en Auke,
Gelukkig nieuwjaar en vooral dat jullie vanaf nu een voorspoedige en mooie vakantie hebben. Het bljft natuurlijk een groot avontuur door op deze wijze te reizen. Afrika is een prachtig werelddeel maar de mensen zijn straatarm en vechten als ze de kans krijgen voorelke cent.
Blijf genieten . Deze vakantie vergeet je nooit meer.
Hartelijke Groet,
Jantienus en Ina
Reageer op dit reisverslag
Naam (verplicht):
E-mail adres:
Over WaarBenJij.nu
Wat is WaarBenJij.nu?
Veelgestelde vragen
Nieuws
Contact
Op WaarBenJij.nu
Reizigers
Reisverslagen
Foto's
In de shop
Fotoalbum
VIP-pakket
Fotoruimte
Zakelijk
Adverteren op WaarBenJij.nu
Werken bij WaarBenJij.nu
Zakelijk contact
Facebook
Twitter
Hyves
Auteursrecht © 2014 WaarBenJij.nu | Easyapps BV | Algemene voorwaarden | Alle rechten voorbehouden
Veel genieten, tot over 10 dagen, Liefs van mama en papa. -
04 Januari 2014 - 22:20
Rianne:
Hi Hilgien en Auke! Ben inmiddels weer bij met lezen ;-) Ben erg benieuwd hoe dit laatste verhaal afloopt. Geniet er van! Liefs, Rian -
05 Januari 2014 - 12:20
Yvon:
Jeetje wat een verhaal !! nou hopelijk krijg je te zien waar je uiteindelijk voor betaald hebt..
Jullie worden wel op de proef gesteld zo zeg! maar heb de volste vertrouwen dat het weer een weg vind
In elk geval de beste wensen voor 2014!! want die gelden voor het hele jaar ofcourse ;-) en dat de reis met al zijn belevenissen een fijne herrinering zal krijgen! Geniet van al het moois en ik zie al weer uit naar het deel ' wordt vervolgt'!!
liefs Yvon ( Bert zal hem even updaten ;-))
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
