Lake Naivasha

Let op!
Eerst even een huishoudelijke mededeling! We hebben zelden internet, Auke heeft zijn mobiel niet mee en Hilgiens mobiel werkt mogelijk niet. Ze kan geen sms versturen en heeft tot op heden ook geen sms of telefoontje ontvangen. Email ontvangen met mobiel gaat nog, maar versturen ook niet. Dit is ons nummer nu: +254 712 462 691

Maandag 16 december

Na het hectische Nairobi, tijd om wat van de rest van Kenia te zien. Om 6u30 op en na het ontbijt afscheid neme van onze hosts Heather en Martin. Goed om weg te gaan, want alhoewel ze hun best doen om ons welkom te doen zijn, hangt er een wat gespannen sfeer; met name tussen Heather en Martin. De ‘klik’ tussen beide zien wij niet zo en het blijkt ook wel dat er nogal eens meningsverschillen ontstaan. Couchsurfen kan aanvoelen als het bivakkeren in een vreemde omgeving, maar wij kregen het gevoel dat zij zich al niet thuis voelen in hun eigen huis.

Goed om 8u00 de deur uit, om 9u15 een simkaart geregeld en om 10u00 met alle bepakking in een matatu naar Lake Naivasha! Dat is het plan en dat lukt. Met de bagage op schoot en tussen de benen reizen we in 1,5u naar Lake Naivasha. We checken in bij Fisherman’s Camp en huren daar een tent en laten(!) deze opzetten aan de oever van het meer. Wat een verademing! Kijkend vanuit de tent zie je bloeiende Bougainvillea (?), ronddartelende apen, hoor je een kakafonie aan vogelgeluiden en zie je aan de kant van het meer papyrus, rondwadende reigers, ooievaars, eenden, pelikanen en ronddobberende nijlpaarden!

Als Hilgien naar het toilet gaat blijkt dat een gat in de grond. Tot haar grote verbazing bleek je wel te kunnen doortrekken, maar bij nader inzien was dat de douche en dus kwam Hilgien lekker opgefrist van de wc!

Nog die dag huren we mountainbikes en fietsen we een kilometer of 15 verder het meer af richten Crater Lake. Onderweg zien we al heel wat wildlife: giraffen, zebra’s, buffels, wrattenzwijnen, impala’s, gazellen en bij het Crater Lake ook flamingo’s, dodaars, apen, pelikanen en heel veel andere vogels, de een vaak nog kleurrijker dan de ander. De vervetapen zijn een vreemde verschijning met hun grijze kleur, blauwe ballen en rode piemel!

Dinsdag 17 december

De volgende dag voor dag en dauw op om naar het 5 kilometer verderop gelegen Hell’s Gate NP te mountainbiken. Zodra we het park in komen worden we direct verwend met buffels, bavianen en natuurlijk zebra’s en verschillende antilopen. En het fijne is dat je het allemaal fietsend kan bekijken zonder bang te zijn dat je gevaar loopt, aangezien er geen grote roofdieren voorkomen. Je moet natuurlijk wel op de paden blijven en niet te dicht in de buurt van de dieren komen. En dat in alle rust, want we komen in 7 uur twee keer twee mensen tegen. Ook spotten we nog klipdassen (verre neefjes van de olifant, die meer lijken op marmotten) en nemen we uitgebreid de tijd om de bavianen en giraffen te fotograferen. Hell’s Gate NP bestaat uit een prachtige brede vallei, met aan het eind een diep in het zandsteen uitgesleten gorge, mede ontstaan door vulkaan uitbarstingen. Eerlijkheid gebied te zeggen dat dit deel, wat we verplicht met een ranger doorlopen, een beetje tegenvalt.

Als we na een uur of zeven terug fietsen barst wederom de regen los en op 1.800m hoogte is het dan niet eens comfortabel warm meer te noemen. De regen klotst dan ook van de heuvels, de wegen en de trappen af naar beneden. We besluiten de rest van de dag (na een welkome warme douche) te relaxen op de camping en te proberen wat plannen te maken. Dat relaxen lukt wel, maar tot concrete plannen komen we niet echt, mede omdat we afgeleid worden door een grazend nijlpaard met jong!

Woensdag 18 december

Omdat alles maar dan ook alles wat we gisteren bij ons hadden zeiknat was geregend komt het heel goed uit dat vandaag eens de zon schijnt. Omdat we dus nog steeds geen plannen hebben, besluiten we op de camping rond te hangen en de spullen te laten drogen, voordat we verder gaan. Op de camping rondhangen klinkt saai, maar er is zoveel te zien aan vogels (allerlei ijsvogels, parkieten, reigers, maribu’s, pelikanen) maar ook apen, dat de dag zich makkelijk vult. De apen zijn nogal brutaal en uiteraard dol op bananen, wat er toe leidt dat Hilgien in een touwtrek gevecht verzeild raakt om een zak bananen met een van de apen. Hals over kop besluiten we nog aan te sluiten bij twee Kenianen die een boottocht maken over het meer om nijlpaarden te spotten. Die vinden we ook. Het blijft lastig voor te stellen dat deze vredig ogende dieren agressief kunnen zijn en dus houden we gepaste afstand. Na een geslaagde boottocht vertrekken we alsnog in de middag met onze gedroogde spullen en een enigszins verbrande huid richting Nakuru. Nabij Nakuru ligt Nakuru National Park wat wij de volgende dag willen bezoeken.

De busrit verloopt voorspoedig en een slaapplek is vrij snel gevonden, alhoewel het hotel geen toppertje is, zachtjes uitgedrukt… Voor onze eigen veiligheid wordt de gang voor ons afgesloten. En nu maar hopen dat er geen brand uitbreekt… De zeer basaal uitgedoste kamers hebben geen werkende stopcontacten en dus moeten we onze apparaten die inmiddels erg energiebehoeftig zijn bij de receptie opladen. Het verhuizen naar een andere gang, met wel werkende stopcontacten, werd ons uit veiligheidsredenen ten sterkste afgeraden. Welkom in Nakuru!

’s Avonds gaan we de straat op, op zoek naar eten en een plan voor morgen. We ontmoeten uiteraard zat mensen die ons tours willen verkopen, maar een tour wordt betaalbaarder als je kosten van gids en vervoer deelt. Op naar mzungu’s dus, maar die blijken zeer dun gezaaid. Toch lukt het ons vrij snel om een stel Zweden (Jenny en Lasse, de enige mzungu’s in de stad) op de kop te tikken, die al een tour hebben geboekt en die ons leuk genoeg vinden om ons mee te nemen. Met hun doen we een drankje en een hapje en bij terugkomst bij ons hotel blijkt een van de touroperators bij ons hotel te posten om te informeren of we nog met hem mee gaan met een tour. Zo gaat dat dus in Kenia, want wij hadden niet verteld in welk hotel we zaten, maar wat rondvragen heeft hem binnen de kortste keren op ons spoor gebracht.